Μαρίνα Σαβεριάδου
Γράμματα στην Ελοίζ
Αγαπημένη Ελοίζ
Μαρίνα Σαβεριάδου
Γεννήθηκα δύο χρόνια μετά την εισβολή από
μετανάστες γονείς στον Καναδά. Το 1978
οι γονείς μου και εγώ επιστρέψαμε στην
Κύπρο, όπου ζω μέχρι και σήμερα. Είμαι
κάτοικος του χωριού Λειβάδια στην επαρχία
Λάρνακας και έχω τη δυνατότητα να ζω σε
μια ήσυχη γειτονιά κοντά στη θάλασσα.
Τελείωσα το Λύκειο Αγίου Γεωργίου το 1994
και παράλληλα απέχτησα το δίπλωμα μου
στη λογιστική με την οποία και ασχολούμαι
μέχρι σήμερα εππαγγελματικά.
Από το 2002 εργάζομαι στον Κυπριακό
Οργανισμό
Τουρισμού
και
ταξιδεύω
καθημερινά στη Λευκωσία για να έρθω
στο γραφείο (πράγμα που με εκνευρίζει
αφάνταστα).
168 | Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 3 | Απρίλιος 2014
Ελπίζω το γράμμα μου να σε βρίσκει καλά και
ευτυχισμένη. Το ίδιο μπορώ να πω και για μένα,
από υγεία είμαι πολύ καλά. Όσο από ευτυχία,
ναι ! μπορώ να πω με το χέρι στην καρδιά, να
ομολογήσω μάλλον, χωρίς καμιά ντροπή και
εγωισμό, ότι από τότε που γνωριστήκαμε σε
εκείνο το γραφικό καφέ στην Πλάκα, νοιώθω
πιο ευτυχισμένος από όσο ένοιωσα ποτέ στη ζωή
μου. Η υπέρτατη ευτυχία μου όμως Ελοίζ, θα
είναι η στιγμή εκείνη που θα αξιωθώ να σε δω
και πάλι μπροστά μου. Δεν είναι μόνο η ομορφιά
σου που με έχει σκλαβώσει, είναι εκείνο σου το
βλέμμα, που λέει χίλιες λέξεις χωρίς να μιλά.
Τα μάτια σου Ελοίζ, αυτά βλέπω μπροστά μου,
είτε ανοιχτά έχω τα δικά μου είτε κλειστά και
δεν ξεχωρίζω πια πότε είμαι ξύπνιος και πότε
κοιμάμαι γιατί το μόνο που βλέπω συνεχώς
μπροστά μου είναι αυτά τα μεγάλα εκφραστικά
μάτια σου. Είμαι ευτυχισμένος όμως, σου το
ξαναγράφω, γιατί γεννήθηκες και υπάρχεις
εσύ, γιατί στάθηκα τόσο τυχερός ώστε να είμαι
εκείνο το Χειμωνιάτικο πρωινό, σ΄ εκείνο το
συγκεκριμένο καφέ στην Πλάκα, για να σε δω
Απρίλιος 2014 | Τεύχος 3 | Ανθρώπων Έργα | 169