Νεκτάριος Μπουτεράκος
σμαραγδένια μάτια του, και με βήμα ταχύ
έφυγε.
Δεν ήταν δυνατόν να είχαν ανακαλύψει
τόσο γρήγορα τα ίχνη του. Ήταν πολύ νωρίς
γι’ αυτό. Έπρεπε οι κινήσεις του, πλέον, να
γίνουν γρήγορες και μεθοδικές, φτάνοντας
έτσι στον στόχο του πριν από τους άλλους.
Με αυτές τις σκέψεις ο Κωνσταντίνος έπεσε
στο κρεβάτι του δωματίου του. Έφερε στο
μυαλό του την οικογένειά του και με ένα
χαμόγελο έκλεισε τα μάτια.
Ο ύπνος του εκείνο το βράδυ ήταν
ανήσυχος και τα όνειρα του πολύπλοκα.
Είδε έναν δράκο να κατασπαράζει την ουρά
του και να μεταμορφώνεται σε κύκλο. Στη
συνέχεια πήρε τη μορφή μια σφαίρας από
λέπια, όπου φλεγόμενη άρχισε να καίει
τα πάντα γύρω της. Ξύπνησε ταραγμένος
και μούσκεμα στον ιδρώτα. Η ώρα στο
ηλεκτρονικό ξυπνητήρι έδειχνε έξι με έξι
πρώτα λεπτά και έξι δεύτερα. Ανατρίχιασε
στην εικόνα του διαβολικού αριθμού.
Σηκώθηκε να ρίξει νερό στο πρόσωπό
του για να συνέλθει. Κάθε διάθεση για
ύπνο είχε κοπεί. Σήκωσε το ακουστικό και
144 | Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 3 | Απρίλιος 2014
Η αναγέννηση των ηρώων - Ύδωρ
σχημάτισε τον αριθμό του δωματίου της
Αλίκης, της συνεργάτιδάς του.
«Καλημέρα, σε ξύπνησα;... Ναι μόλις
σηκώθηκα... Καλό είναι να ετοιμάζεσαι για
να φύγουμε... Έγινε, θα τα πούμε στην
είσοδο».
Έκανε ένα ντους κι έπειτα ετοίμασε τα
πράγματά του. Φόρεσε στο δάχτυλό του το
χρυσό του δαχτυλίδι, με το σκαλιστό κλαδί
ελιάς. Πριν αφήσει το δωμάτιο, έριξε μια
ματιά από το παράθυρο. Ήταν ακόμα νωπή
στο μυαλό του η σκιά, που είδε φευγαλέα
το προηγούμενο βράδυ. Ο δρόμος ήρεμος
και άδειος. Ο