στην Δήμητρα και την Κόρη , και ως ενέπιπτε στις αρμοδιότητες του Ιερού της Ελευσίνας , να μεριμνά για την κανονική ροή του νερού και τη συντήρηση αυτού του τμήματος της Ιεράς Οδού , το οποίο θα διερχόταν η πομπή των Μυστηρίων .
Σε μία επιγραφή από την Ελευσίνα του έτους 421 π . Χ . ( IG I 2 81 ) είναι καταγεγραμμένο ένα ψήφισμα , το οποίο επιτάσσει την κατασκευή μιας γέφυρας σ ’ εκείνη την Ρειτό , η οποία βρίσκεται στην πλευρά της πόλης . Η γέφυρα όφειλε να κατασκευαστεί από τις πέτρες του κατεστραμμένου ναού της Ελευσίνας . Η κατασκευή της γέφυρα πραγματοποιήθηκε ταυτόχρονα μ ’ εκείνη της γέφυρας στην Βραυρώνα ( σελ . 55 ). Το πλάτος της μετρούσε πέντε πόδες , δηλ . περίπου 1 , 50 μ . Ως εκ τούτου δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από τροχοφόρα αλλά μονάχα από τον λαό και τις ιέρειες , οι οποίες μετέφεραν το « ύψιστο ιερό ». Ο Παυσανίας αναφέρει , ότι οι λίμνες Ρειτοί αποτελούσαν κατά την αρχαιότητα το σύνορο μεταξύ Αθηνών και Ελευσίνας . Αυτή η παράδοση φαίνεται να διατηρήθηκε και μετά την ένωση των δύο πόλεων . Οι Ελευσίνιοι έρχονταν στην πομπή των Μυστηρίων με την ιερή άμαξα , η οποία μετέφερε τα ιερά αντικείμενα , μέχρι το παλαιό σύνορο , δηλ . μέχρι τις λίμνες Ρειτούς . Εκεί διέβαιναν την γέφυρα πεζή , και από την άλλη πλευρά οι Αθηναίοι υποδέχονταν και έπαιρναν το « ύψιστο ιερό » και το μετέφεραν με τις δικές τους άμαξες μέσα στην πόλη .
Μία άλλη γέφυρα της Ιεράς Οδού , η οποία μέχρι σήμερα έχει διατηρηθεί σε πολύ καλή κατάσταση , περνά πάνω από τον ελευσίνιο Κηφισό , ακριβώς ένα χιλιόμετρο πριν την είσοδο στο Ιερό ( εικόνα 243 ). Ανασκάφηκε συστηματικά από εμένα το 1950 . Η ασυνήθιστη κατασκευή της από σκληρό πειραϊκό ασβεστόλιθο και η θαυμάσια διατήρησή της καθιστούν αυτήν ένα από τα ομορφότερα μνημεία του είδους της , που διασώθηκαν στην Ελλάδα . Έχει συνολικό μήκος 50 μ . και ενώνεται από τέσσερα τόξα . Τα μεσαία έχουν διάμετρο 6,90 μ . και τα εξωτερικά 4,30 μ . ( εικόνα 244 ). Η 8 μέτρων πλάτους κοίτη του ποταμού ήταν με μεγάλη βεβαιότητα κάτω από την γέφυρα σ ’ ένα μήκος 30 μέτρων στρωμένη με τετράγωνες πλάκες . Η φροντισμένη επεξεργασία των λίθων της γέφυρας οδήγησε τους παλαιότερους ερευνητές , να την χαρακτηρίσουν έργο της ελληνιστικής εποχής . Όμως , η ποικίλη χρήση ασβεστοκονιάματος , το σχήμα των συνδέσμων και οι πολλοί λατινικοί αριθμοί , που βρίσκονται εγχαραγμένοι πάνω σε πολλά μπλοκ , σε συνδυασμό με τις λογοτεχνικές μαρτυρίες , τοποθετούν την κατασκευή της γέφυρας στα χρόνια του Αδριανού και μάλιστα στην εποχή της πρώτης του επίσκεψης στην Αθήνα το έτος 125 μ . Χ . Ο Ευσέβιος ( Χρονικά , έκδοση Α . Schöne , τόμ . 2 , 166 ) γράφει