Αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου- 3ος διαγωνισμός Αιθέρια παράθυρα-3ο τεύχος | Page 99

99
16 . 1o βραβείο : Ώρα 21:34 . Ετών 44 , Άννα Απαλιώτη , 1ο Γυμν . Χαϊδαρίου
« Αναπαύετε εν ειρήνη ». Αυτό άκουσα μόνο από τα λόγια του παπά σε εκείνο το μνημόσυνο για τον χρόνο . Κάθε φορά που βρίσκομαι εκεί , στο ίδιο σημείο , ανάμεικτες σκέψεις και συναισθήματα μου δημιουργούνται . Σκέψεις καλές και άλλες όχι και τόσο . Και συναισθήματα στενόχωρα . Παντού όμως υπάρχει η γεύση του παράπονου . Βλέπω τον μπαμπά μου , ψηλό και γεροδεμένο να κοιτά με λύπη τριγύρω . Τη γιαγιά μου να βουρκώνει καθώς ο παπάς ψέλνει και ανακατεύει τα κόλλυβα . Τριγύρω καμία φιγούρα . Ούτε γυναικεία , ούτε ανδρική . Βλέπω εμένα , να καθρεφτίζομαι στην μαύρη οθόνη του κινητού μου , καθώς ανοιγοκλείνω νευρικά το καπάκι της θήκης του . Δεν κοιτώ προς το μέρος του γιατί ξέρω πως θα βάλω τα κλάματα και δεν θέλω . Έχει περάσει ένας χρόνος κι όμως όποτε βρίσκομαι εδώ δεν μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυά μου . Το μνημόσυνο τελείωσε . Φεύγουμε αργά με το αυτοκίνητο χωρίς να μιλάει κανείς . Ούτε εγώ , ούτε η μαμά , ούτε ο μπαμπάς μου . Προσπερνάμε αργά τα πάρκα και τα μαγαζιά , μέχρι να φτάσουμε στο σπίτι της γιαγιάς μου . Το κλίμα που επικρατεί , βαρύ . Η θλίψη σχηματισμένη στα μάτια όλων μας , καθώς είμαστε βουτηγμένοι στις δικές μας σκέψεις . Κοιτώ την οθόνη του κινητού την ίδια στιγμή που « διαβάζω » ένα άρθρο , που όμως στην πραγματικότητα δεν θυμάμαι καν σε ποιο πράγμα αναφέρεται . Η ώρα είναι 12:14 . Σκέφτομαι την ιστορία του . Όλα αυτά που ήθελα να του πω όμως δεν πρόλαβα . Φέρνω την μορφή του στη σκέψη μου . Κοντός και αδύνατος . Μαλλιά καστανά , ανακατωμένα και μπουκλωτά . Τα μάτια του κάτι μαγικό … μαύρα με έναν μπλε κύκλο να τα περιβάλει και να τα κάνει να φαίνονται πιο εκφραστικά από ποτέ . Χείλια σαρκώδη σαν μόνιμα πρησμένα . Τα χέρια του αδύνατα και γεμάτα σημάδια . Σημάδια που φανερώνουν μια ολόκληρη ζωή …. Τατουάζ ξεπροβάλουν δειλά αλλά επιβλητικά από διάφορα σημεία του σώματός του . Κάθε τατουάζ και μια ιστορία , ένας φόβος . Ένας φόβος από τους πολλούς . Από αυτούς που ξεκίνησαν να του δημιουργούνται στα 7 του με τον χωρισμό των γονιών του . Ήταν ένα τραγικό γεγονός στα μάτια ενός μικρού παιδιού καθώς δεν το δέχτηκε ποτέ του . Σε ηλικία οχτώ χρονών , με τον τετράχρονο τότε αδερφό του πήγαν να κατοικίσουν μόνιμα στα ολύμπια μαζί με την γιαγιά τους . Εκεί θα μείνουν μαζί για τα επόμενα τρία χρόνια . Κατά τη διάρκεια η γιαγιά μου γνωρίζει έναν νέο άντρα επίσης πρόσφατα χωρισμένο με έναν γιό . Ερωτεύονται και αποφασίζουν να παντρευτούν και να ζήσουν όλοι μαζί στο σπίτι της γιαγιάς μου . Όμως την έβαλε μπροστά σε ένα μεγάλο δίλλημα : να