14 . Η Ανάμνησή μου , Παπασπύρου Αγγελική , 6ο Γυμν . Πετρούπολης
Τόσες μέρες πέρασαν και δε σε έσω ξεχάσει . Τόσο καιρό μακριά σου . Τόσα δάκρυα που έχουν στεγνώσει στο δέρμα μου . Και ακόμα , όταν δεν είσαι κοντά μου η σκιά σου βρίσκεται πάντα εκεί . Πες μου , γιατί να δακρύζω και να συγκινούμαι με παλιά μας αγαπημένα τραγούδια που τώρα πλέον δεν έχουν καμία απολύτως σημασία Πες μου γιατί τα συναισθήματα να μπερδεύονται να μπερδεύονται , οι άνθρωποι να αλλάζουν και όμως οι σκέψεις να μένουν ίδιες Πες μου , γιατί εγώ να σε αναζητώ ακόμα , ενώ δε σε χρειάζομαι πια Πες μου , γιατί ο ουρανός όποτε τον κοιτάω μου θυμίζει το χαμόγελο σου Ήρθε η άνοιξη και εγώ στα λουλούδια μιλάω , τους λέω για παλιές αγάπες και για χαμένους έρωτες , για παιδικές αθωότητες και παιδικά όνειρα , για όλα αυτά που έλεγα σε εσένα που μου ήσουν ένα χαρούμενο γεγονός όπως η άνοιξη . Ακόμα δεν μπορώ να ξεχάσω αυτά τα μάτια σου που έμοιαζαν σαν γαλάζιες πέτρες και όποτε τα έβλεπα καθρεφτιζόμουν . Όσο καιρό και αν μείνω μακριά σου , δε θα πάψω στιγμή να σε σκέφτομαι , όσα χρόνια ζήσω χωρίς εσένα θα έχω πάντα στην σκέψη μου την θωριά σου . Ακόμα και τις κρύες νύχτες που θα νιώθω τον παγωμένο αέρα να με φυσά , εγώ θα είμαι κάτω από τα αστέρια και θα κοιτάζω τον ουρανό που γράφει το όνομα σου .
94