Αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου- 3ος διαγωνισμός Αιθέρια παράθυρα-3ο τεύχος | Page 91

10. Aut viam inveniam aut faciam,
Τσατσούλη Μαριλένα, 3ο Γυμν. Ιλίου
Από χαμηλά αγνάντευε την μαύρη θάλασσα...
ξαπλωμένος σε πέτρες, στον ίδιο γκρίζο ουρανό.
Σαν μαργαριτάρι αδύναμο στα πέλαγα χαμένο.
Όσα δεν έκανε, όσα μετάνιωσε στοιχειώνουν το μυαλό του.
Το βράδυ έπεσε
κι η μέρα πέρασε σαν όλες τις άλλες, μουντή, χωρίς αύριο.
Φωνές και ουρλιαχτά πλημμύρισαν το δωμάτιο.
Η νύχτα τον βασάνιζε.
Τα δάκρυα κρυστάλλωσαν.
Έλαμψε στο φως του ήλιου.
Όταν χανόταν, όταν ήταν στο σκοτάδι
τον τύλιξε ένα πράσινο φως.
Δεν θέλει να τα παρατήσει.
Σαν χαμόγελο στ’ άσπρο καμπαναριό,
είδε το ερυθρό φεγγάρι και αγαλλίασε η ψυχή του.
Γιατί ήρθε αυτή η μέρα, δεν ήθελε να μάθει,
ήξερε πως θα πονέσει.
Δεν διαρκεί πολύ η ευτυχία, το 'χε μάθει καλά.
Τ' άστρα θα ξανά σβήσουν κι οι ήλιοι
θα λιώσουν για ακόμα μια φορά.
Όλα από την αρχή ξανά...
Οι ψυχές που είναι γεμάτες ανεκπλήρωτα όνειρα,
δεν ησυχάζουν ποτέ.
11. Ευχή,
Ελίνα Αλαφογιάννη, 3ο Γυμν. Ιλίου
Έχω μία ευχή για όλη τη γη
μια ευχή που για πάντα θα ζει...
Τον κόσμο όλο θα κάνει ευτυχισμένο
τον κάθε φτωχό τον κάθε πεινασμένο...
Υγεία, ευτυχία και χαρά
να έχουν όλα τα παιδιά...
Μα κι όλοι οι μεγάλοι
να έχουν ζωή μεγάλη...
Και τώρα ευχόμαστε πολύ
να έχουμε μία τάξη γερή!
91