Αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου- 3ος διαγωνισμός Αιθέρια παράθυρα-3ο τεύχος | Page 79

λιοντάρι, είχε βρεθεί μαζεμένο και φοβισμένο, ένα γατάκι που κοίταζε
γύρω του με φόβο. Όσο για τον λύκο, δεν είχε αλλάξει. Ούρλιαξε στο
φεγγάρι που είχε κάνει την εμφάνισή του στον νυχτερινό πλέον
ουρανό και, έχοντας χάσει την ομιλητικότητά και την ηρεμία του,
άρχισε να γρυλίζει με θυμό. Ο πρωταγωνιστής μας άρχισε να
απελπίζεται και αναρωτιέται τι θα κάνει και αν θα ήταν καλύτερα να
είχε διαλέξει απλά ένα από τα μονοπάτια, αλλά τότε το είδε… Το
τέταρτο μονοπάτι. Ένα μεγάλο μονοπάτι με φαρδιές, ακανόνιστες
πέτρες, που ίσα που φαίνονταν από τα λιλά λουλούδια και το παχύ,
ολόλευκο χιόνι. Το μονοπάτι που ο ίδιος είχε δημιουργήσει και που
τώρα απλωνόταν μπροστά του. Γιατί δεν πρέπει να βρούμε κάποιον
να μας προσφέρει αυτό που θέλουμε, όπως νόμιζε αρχικά ο ήρωας
μας. Πρέπει εμείς να διαλέξουμε τον δρόμο που μας ταιριάζει και δεν
είναι απαραίτητο να υπάρχει ήδη. Και όλα τελειώνουν όπως άρχισαν.
Ο νεαρός οδοιπόρος κοίταξε τον ήλιο που ανέτειλε, χαμογέλασε και
έφυγε για νέες περιπέτειες, περπατώντας στο δικό του, πέτρινο
μονοπάτι.
Μνημείο Φιλοπάππου
79