Αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου- 3ος διαγωνισμός Αιθέρια παράθυρα-3ο τεύχος | Page 46

δεκαπέντε λεπτά και δεν ακουγόταν τίποτα. Ξαφνικά ακούστηκαν
χτυπήματα στην πόρτα και τινάχτηκε καθώς φοβόταν πως ο
ανεπιθύμητος επισκέπτης είχε επιστρέψει για να την σκοτώσει.
«Ηλέκτρα είσαι μέσα;» άκουσε την φωνή του κολλητού της να την
φωνάζει αλλά δεν ήξερε άμα είναι παγίδα και πήγε στην γωνιά του
δωματίου της και αγκάλιασε τα γόνατα της. «Ηλέκτρα άνοιξε ο Αλέξης
είμαι, ο κολλητός σου από το γυμνάσιο. Πίστεψε με δεν σου λέω
ψέματα.» είπε αλλά ο φόβος την είχε καταβάλει και δεν έκανε βήμα.
«Ηλέκτρα σε παρακαλώ φοβάμαι άμα με ακούς άνοιξε μου. Φοβάμαι
πως είναι ήδη μέσα.» είπε και τότε η Ηλέκτρα μην αντέχοντας να τον
ακούει έτσι πήγε και ξεκλείδωσε την πόρτα. Ήξερε πως ήταν ο
κολλητός της. Όταν την άνοιξε βρήκε τον Αλέξη να την κοιτάει με ένα
ανακουφισμένο ύφος και έπεσε στην αγκαλιά του κλαίγοντας.
«Φοβήθηκα τόσο πολύ. Νόμιζα ότι θα σπάσει την πόρτα» είπε και
συνέχισε να κλαίει πάνω του, όμως ξαφνικά ο Αλέξης την έσφιξε πάνω
του και άρχισε να γελάει. «Α…Αλέξη γι…γιατί γελάς;» «Ήταν τόσο
εύκολο. Σαν να κλέβω γλυκά από ένα μωρό. Αλλά αυτό που κάνω
κανονικά είναι να κλέψω μια ζωή» είπε και τότε η Ηλέκτρα ένιωσε έναν
οξύ πόνο να την διαπερνά ολόκληρη και την ζωή να φεύγει από μέσα
της καθώς η αιχμηρή λεπίδα έκανε επαφή με την σάρκα της.
«Για…τι;» ήταν ότι κατάφερε να πει. «Επειδή ο πατέρας σου σκότωσε
τους δικούς μου» είπε με πόνο στην φωνή του. «Τ..τι; » μουρμούρισε η
Ηλέκτρα γιατί αν μιλούσε πιο δυνατά ένιωθε την λεπίδα μέσα στο
πλάτη της να της σκίζει την σάρκα. «Ναι και όμως Ηλέκτρα ο πατέρας
σου σκότωσε τους δικούς μου, χωρίς όμως να λερώσει τα χέρια του.
Ήταν αυτός που προσέλαβε έναν πληρωμένο δολοφόνο για να διώξει
τον ανταγωνισμό, γιατί ένιωθε πως η εταιρία του απειλούνταν από του
πατέρα μου.» «Δεν ισχύει αυτό. Δεν θα το έκανε ποτέ αυτό ο πατε--
Ααααα» φώναξε αλλά μετά την χτύπησε ένας οξύς πόνος στην πλάτη
της και ένιωσε το αίμα να τρέχει πιο γρήγορα και να λεκιάζει την
άσπρη της μπλούζα. «Και όμως. Και έτσι έπρεπε να τον εκδικηθώ. Και
ποιος ήταν ο καλύτερος τρόπος από το να σκοτώσω την κόρη του» είπε.
«Άρα όλο αυτόν τον καιρό με χρησιμοποιούσες… σαν πιόνι;» είπε και
τον κοίταξε με δάκρυα στα μάτια από τον ψυχικό και σωματικό πόνο
που της προκαλούσαν από την μια τα λόγια του Αλέξη και από την
άλλη η λεπίδα που είχε καρφωθεί στην πλάτη της.
«Όχι, όμως έπρεπε να τον εκδικηθώ για τον θάνατο του πατέρα μου.
Δεν μπορούσα να σε κοιτάω και να ξέρω ότι ο πατέρας σου σκότωσε
τους δικούς μου». «Δε..δεν μπο..μπορώ να το πιστέψω ο πατέρας
μου… δολοφόνος» ψιθύρισε σοκαρισμέν