38 ξεκίνησε να τρέχει , για να διατυμπανίσει την ευτυχία της . Τίποτα πια δε μου τη θυμίζει . Τίποτα !!! ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ Από τη στιγμή που έπεσα στις ρόδες ενός αυτοκινήτου , μέχρι τη στιγμή που ξαναγύρισα στη ζωή , πέρασαν δεκατρία ολόκληρα χρόνια . Αυτά τα χρόνια δεν ένιωθα μόνη . Ήταν ο Ορέστης που με έκανε να νιώθω γεμάτη , ο άτυχος οδηγός , στου οποίου το αυτοκίνητο είχα πέσει . Τον Ορέστη δεν τον είχα δει ποτέ , μα εκείνος μου είπε πως ήταν ένας ώριμος άνδρας , γύρω στα πενήντα . Χήρος και χωρίς παιδιά . – Πριν αρκετά χρόνια έχασε τη γυναίκα του και την κόρη του σε τροχαίο δυστύχημα . Η κόρη του ήταν κοκκινομάλλα , όπως και εγώ . Ο Ορέστης μου είπε πως της έμοιαζα πολύ – Ήταν ευκατάστατος , με ιδιαίτερες προτιμήσεις στη ζωή . Ήταν εκείνος ο άνδρας που μου διάβαζε τις κρύες χειμωνιάτικες νύχτες τον « Μικρό Πρίγκιπα », λέγοντάς μου πως και εγώ θα εξημερώσω κάποιον , όπως ο Μικρός Πρίγκιπας , την αλεπού . Ίσως να εννοούσε τον εαυτό του . Δεν τον είχα δει ποτέ , δεν μπορούσα να κουνήσω τα μέλη μου . Το ατύχημά μού είχε προκαλέσει παράλυση και πρόβλημα στην ομιλία . Οι γιατροί μου είχαν πει πως θα επανέλθω . Χρειαζόμουν μόνο μια δυνατή σύγχυση . Είχα συνείδηση . καταλάβαινα τα πάντα , μα δε μπορούσα να κινηθώ και να μιλήσω . Μόνο τη φωνή του γνώριζα . Ακουγόταν πολύ νέα . Κάποια στιγμή πίστεψα πως μου έλεγε ψέματα για την ηλικία του , γιατί φοβόταν μη τύχει και τον ερωτευτώ . Ήταν διαφορετικός από κάθε άνθρωπο που είχα γνωρίσει . Κάτι με κράταγε κοντά του . Κοντά στο πνεύμα του . Μπορεί να ήταν τα λόγια του ή η ψυχή του . Δεν ήταν νέος – αυτό ήξερα – μα ούτε έφτανε στο τέλος . Δεν ήταν δυναμικός , αλλά η παρουσία του γινόταν πάντα αισθητή . Ήταν ένας εξ ουρανού άγγελος για εμένα . Δεν τον ερωτεύτηκα μα τον αγάπησα . Λάτρεψα τα λόγια του και φαντάστηκα το χαμόγελό του . Συχνά μου έλεγε : « Η ζωή σου χρωστάει . Γι ’ αυτό έζησες . Όταν φύγεις από εδώ , εγώ θα χαθώ από τη ζωή σου και θα γυρίσω μόνο όταν πρέπει να σε δω ». Ο Ορέστης μου κρατούσε συντροφιά για δεκατρία ολόκληρα χρόνια , με ελάχιστες απουσίες από τη ζωή μου – ιδίως τα τελευταία τρία – κρατώντας έτσι ζωντανή την επαφή μου με τον έξω κόσμο . Ο Ορέστης ήταν δίπλα μου … μέχρι την τελευταία στιγμή . ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ Την ημέρα που έφυγα από το νοσοκομείο , με περίμενε ένα αυτοκίνητο έξω από το σπίτι της γιαγιάς μου . Ο οδηγός μου είπε πως ήταν απεσταλμένος του Ορέστη και πως έπρεπε να τον ακολουθήσω , γιατί υπήρχε ανάγκη . Τον Ορέστη είχα να τον ακούσω , από τότε που γύρισα στη ζωή . Ανησύχησα από τα λεγόμενα του άνδρα και έτσι μπήκα στο αμάξι . Ήταν ανάγκη . Με πήρε ο ύπνος και όταν ξύπνησα , διαπίστωσα πως το αυτοκίνητο συνέχιζε να κινείται και προς μεγάλη μου έκπληξη , τίποτα