Αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου- 3ος διαγωνισμός Αιθέρια παράθυρα-3ο τεύχος | Page 166

Η Νεφέλη είχε πάρει δώρο στον Γιάννη και εκείνη ακριβώς τη μέρα
που το αγόρασε, επανήλθε η παλιά άσχημη συμπεριφορά του. Πλέον,
δεν είχαν πρόθεση να τα βρουν. Τσακώθηκαν. Ο Γιάννης δεν ήθελε
πλέον να ασχολείται με μικρότερα παιδιά. Η Νεφέλη τού έδωσε το
δώρο του μέσω μιας κοινής φίλης, εκείνος είπε ευχαριστώ και χάρηκε
με αυτήν του την κίνηση, όμως δεν τον ένοιαζε και τόσο αν η φιλία
αυτή θα συνεχιζόταν. Η τελευταία συζήτησή τους ήταν στα γενέθλια
της Νεφέλης, ένα απλό χρόνια πολλά. Όσο περνούσε ο καιρός, ο
καθένας είχε πάρει την απόφασή του. Δε μιλούσαν. Η Νεφέλη έμαθε
πως ο Γιάννης θεωρούσε ότι δεν έπρεπε να μιλάνε και τόσο πολύ, όσο
συνήθιζαν. Τον επόμενο χρόνο πήγε να φοιτήσει σε άλλο σχολείο,
καθώς ήθελε να φύγει για σπουδές στο εξωτερικό, όπως της είχε πει
παλιά. Είχε φτάσει και αυτή στην τελευταία σχολική της χρονιά. Είχε
αποφασίσει και εκείνη να φύγει στο εξωτερικό, συγκεκριμένα στο
Λονδίνο. Είχε χρόνια να μάθει νέα του. Η Νεφέλη μετακόμισε με
σκοπό να πάρει πτυχία, ώστε να μπορεί να ανελιχθεί στο επάγγελμά
της. Μετά από τις σπουδές θα γυρνούσε στην Ελλάδα. Τα χρόνια
περνούσαν, η Νεφέλη είχε τελειώσει ως φοιτήτρια και επέστρεφε στον
τόπο της. Ο Γιάννης αντίστοιχα έζησε για κάποια χρόνια και εκείνος
στο Λονδίνο, δεν έτυχε όμως να συναντηθούν και οι δύο θα γυρνούσαν
οριστικά στις διακοπές του Πάσχα. Περίμεναν ο καθένας ξεχωριστά να
επιβιβαστούν στο αεροπλάνο. Δεν γνώριζαν όμως πως ήταν στο ίδιο. Η
Νεφέλη κάθισε στη θέση της, η διπλανή ήταν άδεια. Ξαφνικά,
εμφανίστηκε ένας άντρας. Κάποιον της θύμιζε. Έκατσε δίπλα της.
Έπειτα κατάλαβε πως ήταν ο παλιός της φίλος, πλέον απλά ένας
γνωστός. Αφού κατάλαβαν και οι δύο από πού γνωρίζονταν, είπαν
απλά ένα γεια. Κοιτάζοντας, όμως, ο ένας τον άλλον απλά θυμήθηκαν,
θυμήθηκαν πολλά, ο καθένας με τον τρόπο του. Τίποτα όμως δεν
μπορούσε να διορθωθεί πλέον, τίποτα. Οι δρόμοι τους είχαν χωρίσει
πολύ καιρό πριν και για πάντα!
166