136
Είναι το απόλυτο κακό . Είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί . Ο πόλεμος σου δημιουργεί διάφορα συναισθήματα . αλλά όταν ακούς για τον πόλεμο τι νιώθεις ; Θυμώνεις , λυπάσαι , εύχεσαι να ήσουν εκεί και ας μην μπορούσες να πολεμήσεις . Έστω να συμπαρασταθείς σε ένα δύστυχο παιδί που μόλις έχασε την μητέρα του στα συντρίμμια του σπιτιού του . Νιώθεις οργή ! Δεν μπορείς να συγκρατήσεις τα δάκρυά σου , τα οποία , βαριά σαν πέτρες είναι μόνο και μόνο με την σκέψη . Φαντάσου λοιπόν να το ζούσες . Αυτοί οι άνθρωποι εκεί έξω όμως , τον ζουν κάθε μέρα αυτόν τον εφιάλτη . Γι ’ αυτό όσο και αν πεις ότι τους νιώθεις … Όχι ! Δεν μπορείς να τους νιώσεις ούτε το ελάχιστο από ό , τι νιώθουν αυτοί . Γιατί εσύ δεν ξέρεις πώς είναι να σε διώχνουν από την πατρίδα σου , να σκοτώνουν όσους αγαπάς και να μπαίνουν στο σπίτι σου με τη βία και σε χτυπάνε χωρίς να ξέρεις τι έχεις κάνει ! Και όμως ! Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω , που σκοτώνουν και σκοτώνονται καθημερινά . Και κάπου-κάπου υπάρχουν στιγμές που σκέφτεσαι : ποιός μπορεί να θέλει τον πόλεμο ενώ κατά βάθος ξέρει τι κάνει και ποσό πονάει αυτό ; Είναι μια καλή ερώτηση . Όλοι λένε πως φταίνε οι πολιτικοί και οι ισχυροί . Αλλά όχι . Δεν φταίνε μόνο αυτοί . Κι εσύ ευθύνεσαι γι ’ αυτό . Ακόμα κι εγώ ! Γιατί σε αυτήν την χώρα που ζούμε και όχι μόνο εδώ , άλλα σε όλο τον κόσμο , ο καθένας νοιάζεται για τον εαυτό του και μόνο ! Κανείς δεν ξέρει πόσο πονάει ο πόλεμος και κανέναν δεν νοιάζει ! Ζούμε όλοι μας ήσυχοι , χωρίς καμία σκοτούρα στο κεφάλι μας , νομίζοντας πως σε εμάς δεν θα συμβεί ποτέ πόλεμος ! Αλλά όταν έρθει , παρασύροντας τα πάντα στο πέρασμά του , σίγουρα θα ευχόμαστε να μην είχε συμβεί ποτέ και όλα να ήταν όπως πριν ! Αλλά πάντα υπάρχει μια ελπίδα για να αλλάξει ο κόσμος και να ξεκινήσουμε κάτι όμορφο και καινούριο ξανά από την αρχή ! Ένα λευκό περιστέρι , που θα κρατεί ένα ταπεινό κλαδάκι ελιάς στο στόμα του , θα έρθει για να φωτίσει τις ψυχές των ανθρώπων και να τους κάνει να μετανιώσουν για όλα όσα έχουν κάνει μέχρι τώρα .