Αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου- 3ος διαγωνισμός Αιθέρια παράθυρα-3ο τεύχος | Page 132

Να σκοτώνονται
Για την δική μας ζωή
Είδα Παιδιά
Με ελπίδες και όνειρα
Να χάνονται
Γιατί φώναξαν ελευθερία
Είδα
Έναν ατελείωτο δρόμο
Με αναμνήσεις
Να αχνοφαίνεται
Στα μάτια ανθρώπων που πονάνε
Είδα
Ένα χθες
Να χάνεται
Σε σχολεία
Που δεν μπορούν
Να διδάξουν το σήμερα
Και ένα αύριο
Να χάνεται
Σε υπουργεία
Που δεν μπορούν
Να διοικήσουν
Είδα Γίγαντες
Να πατάνε τα μυρμήγκια
Που τους κάνουν να φαίνονται μεγάλοι
Και τότε φοβήθηκα
Και έκλεισα τα μάτια
Και έκλεισε και το παράθυρο
Παρασέρνοντας όλες αυτές τις σκέψεις
Σε μια κρύα γωνία
Σε μια γωνία τόσο ξεχασμένη
Τόσο σκονισμένη
Όσο οι καρδιές και το παρελθόν των ανθρώπων
132