Αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου- 3ος διαγωνισμός Αιθέρια παράθυρα-3ο τεύχος | Page 116

22. Η ιστορία της Σελβατζίνας,
Γεωργάκιλα Σταυριάννα, Εκπ/ρια Νέα Παιδεία
Μια φορά κι έναν καιρό, στην γη της Σικελίας, στα πολύ, πολύ παλιά
χρόνια, υπήρχε μια πανέμορφη νύμφη που μπορούσε να
μεταμορφωθεί σε ό,τι ζώο ήθελε. Ζούσε σε ένα αχανές δάσος με ψηλά
δέντρα, ενώ το σπίτι της ήταν πολύ μακριά από την πόλη. Έμενε σε
μία καλύβα από δέντρο λεύκας μαζί με την μητέρα της, μακριά από
τις βουλές των θνητών… Μία μέρα, όσο η νύμφη μάζευε λουλούδια
για να στολίσει το κεφάλι της, ένας πρίγκιπας την άκουσε να
τραγουδάει. Θα κόψω τρία λουλούδια για ‘σένα Λεβάντα, θυμάρι και
γιασεμί Για να θυμάσαι ότι είναι από ‘μένα Θα σου δώσω κι ένα φιλί.
Φυσικά ο πρίγκιπας τα άκουσε όλα αυτά, και σκέφτηκε πως όποιος
είχε τόσο όμορφη φωνή θα είχε και εξίσου όμορφη ψυχή. Έτσι,
ακολούθησε τη φωνή, πέρα από τα γοργά ρυάκια, και πέρα απ’ τους
κάμπους με τις παπαρούνες, και πέρα από την λίμνη με τους
κύκνους… Και είδε μια πανέμορφη γυναίκα σε ένα ξέφωτο να μαζεύει
λουλούδια. Άφωνος είχε μείνει από την ομορφιά της, και την
πλησίασε όσο τραγούδαγε. Θα κόψω τρία λουλούδια για ‘σένα
Λεβάντα, θυμάρι και γιασεμί Για να θυμάσαι ότι είναι από ‘μένα Ο
πρίγκιπας ολοκληρώνει το τραγούδι, Θα σου δώσω κι ένα φιλί. Η
νύμφη του χαμογέλασε θερμά και του έγνεψε να κάτσει μαζί της. Από
εκείνη την ημέρα, ο πρίγκιπας ερχόταν κοντά της κάθε απόγευμα για
να βρεθούν. Ένα καλοκαίρι, της ζήτησε να γίνει γυναίκα του. Αυτή
δέχτηκε, και, μετά τον θάνατο του πατέρα του πρίγκιπα, έγινε
βασίλισσα. Πέρασαν τα χρόνια, και έκαναν ένα μικρό κοριτσάκι. Αυτό
το κοριτσάκι είχε κατάλευκο δέρμα και μεγάλα, μαύρα μάτια… σαν
ελαφιού. Η βασίλισσα μια μέρα πήγε πίσω στο δάσος για να δείξει
στην κόρη της τις λεύκες και τα πουρνάρια. Η βασίλισσα
μεταμορφώθηκε σε ελάφι και πήρε το κορίτσι στην ράχη της. Πέρασε
τα γοργά ρυάκια, τους κάμπους με τις παπαρούνες, την λίμνη με τους
κύκνους… Και η βασίλισσα έπεσε κοντά σε έναν γκρεμό! Για να σώσει
την κόρη της, την σπρώχνει λίγο πιο μακριά, ενώ αυτή έπεφτε στο
ατελείωτο βάθος… Το κοριτσάκι, που δεν είχε όνομα γιατί δεν το
είχαν βαφτίσει ακόμα, έκλεγε μονάχο του… Αλλά το βρήκε η μητέρα
της βασίλισσας, η μάγισσα του δάσους. Η εμφάνισή της τρόμαξε το
μωρό, που άρχισε να μεταμορφώνεται σε ελάφι από το φόβο του. Και
τότε η μάγισσα κατάλαβε πως ήταν το παιδί της κόρης της, που είχε
φύγει μακριά τόσα χρόνια… Το κοριτσάκι αποφάσισε να το ονομάσει
Σελβατζίνα, την ιταλική λέξη για το ‘‘θήραμα’’. Η Σελβατζίνα ζούσε σε
μία καλύβα φτιαγμένη από ξύλα λεύκης μαζί με την μάγισσα. Αν και
116