« Γ , αυτό δεν θα ξαναγίνει , αν συμφωνήσεις να βγεις μια βόλτα μαζί μου ». « Γντάξει , Πταύρο , σύμφωνοι », απάντησε γελώντας η Πιλένα . Θεφάλαιο ΐ Ε Πιλένα θυμάται Ξήρε το δρόμο με κατεύθυνση το σπίτι της Πιλένας . ταν έφτασε , κατέβηκε από το αυτοκίνητο . Θαθώς την αντίκρισε ενθουσιάστηκε από την ομορφιά της , μα κι αυτός δεν πήγαινε πίσω . Ήταν πολύ όμορφος ! « Ξάμε ;» μίλησε πρώτη η Πιλένα . « Ζα οδηγήσω εγώ ». « Λαι , αλλά θα κεράσω εγώ , εξηγημένα πράγματα », είπε ο Πταύρος . « πως θες . Ταλάω εγώ χατίρια ;» είπε γελώντας η Πιλένα . Θαλά άρχισε η βραδιά . Νι νέοι πειράζοντας ο ένας τον άλλο ήταν στα μεγαλύτερά τους κέφια . Ήταν η πιο ωραία βραδιά που είχε περάσει ο Πταύρος τον τελευταίο καιρό . Κα το ίδιο ίσχυε και για τη Πιλένα . Αια κάποιο λόγο αυτός ο νέος δεν της ήταν αδιάφορος . Θάθε άλλο μάλιστα . Θανόνισαν την επόμενη μέρα που ήταν Θυριακή να επισκεφτεί η Πιλένα το Πταύρο στο σπίτι του . Ζα αντάμωναν πάλι ! Πτη χειραψία του αποχαιρετισμού ο Πταύρος πρόσεξε στο δεξί της χέρι ένα σημάδι . Ένα μεγάλο κακοφορμισμένο σημάδι , μια πληγή που έκλεισε άτσαλα . « Ξώς έγινε αυτό στο χέρι σου ;» ρώτησε ο Πταύρος « Ώ ! αυτό ;» είπε κοιτάζοντας το άσχημο σημάδι . « Ένα ενθύμιο απ ‟ τον πατέρα μου είναι ». « Βηλαδή ;» « Άσε , τι να σου λέω . Θαλύτερα είναι κάποιες φορές να ξεχνάς παρά να θυμάσαι κι εγώ δεν θέλω να θυμάμαι τον πατέρα μου . ΐλέπεις , ήταν ο πιο απαίσιος άνθρωπος του κόσμου . Ένας μέθυσος , ένας βίαιος άνθρωπος . Ώυτός ήταν ο πατέρας μου ! Ζες να μάθεις την ιστορία μου ; Άκου λοιπόν ! Αεννήθηκα στη ΐάρνα , μια πόλη της ΐουλγαρίας . Κητέρα δεν γνώρισα . Ξέθανε από μια αρρώστια έτσι τουλάχιστον μου „ λεγε ο πατέρας μου , μα δεν τον πίστευα . Πίγουρα αυτός έφταιγε για την εξαφάνισή της . Βεν νοιάστηκε ποτέ για μένα , δεν μου
79