μας πήραν τ ‟ αφτιά μεσημαριάτικα !‟‟
Γμείς γελούσαμε και ξαπλώναμε στην αιώρα που είχε δέσει στην αυλή ο θείος μου . Ξερνούσαμε εκεί τα μεσημέρια μας κάτω απ ‟ τον δροσερό ίσκιο της φυλλωσιάς , περιμένοντας να έρθει το απόγευμα για να κατέβουμε στην πλατεία . Γκεί συναντούσαμε την υπόλοιπη παρέα και δώσ ‟ του βόλτες και πειράγματα μέχρι αργά το βράδυ . Ρρόμαζαν να μας μαζέψουν οι γονείς μας στο σπίτι . Κα εκεί και αυτοί κατά βάθος δεν ανησυχούσαν . Ήξεραν που θα ήμασταν και τι κάναμε .
Ρώρα που θα τα ξαναζούσα όλα αυτά ; Πτο ψυχρό και αφιλόξενο σλο που πηγαίναμε ; Γίναι δυνατόν να συγκριθεί αυτός ο βόρειος και τόσο εσωστρεφής λαός με τον δικό μας ; Βεν θα ξανανιώσω τόσες αγκαλιές όσες στην πατρίδα μου . Θαι ο ήλιος ; Ν λαμπερός ήλιος που με γέμιζε χαρά , αισιοδοξία και φώς ; Ώρκεί ένας περίπατος και μία ηλιόλουστη μέρα στην Γλλάδα κι όλα τα προβλήματα μας και οι στεναχώριες παραμερίζονται μια και καλή . Πτο σλο μόνο το σκοτάδι θα υπάρχει . Γίμαι σίγουρη πως το σκοτάδι μόνο σκοτεινές σκέψεις φέρνει . Ξώς γίνεται ο πατέρας μου να πιστεύει πως αυτή η χώρα που της λείπουν τόσα βασικά στοιχεία όπως το φως και η ανθρωπιά λειτουργεί σαν ένα καλοκουρδισμένο ρολόι και η δική μας , η πιο ευλογημένη απ ‟ όλες με τόσους λαμπρούς ανθρώπους , απογόνους των αρχαίων Γλλήνων , του αρχαίου πνεύματος που δίδαξε όλη την υφήλιο να βρίσκεται σε τέτοια απαξίωση ; Ώδυνατούσα να δεχτώ ότι ένα καλύτερο μέλλον με περίμενε σε λίγες ώρες που θα προσγειωνόμουν στο σλο . Ήθελα απλά να κλείσω τα μάτια μου κι όταν τα ξανάνοιγα να τελείωνε αυτός ο εφιάλτης , όλα να γίνονταν όπως πριν . Λα βρισκόμουν στο δωμάτιό μου λύνοντας ασκήσεις άλγεβρας και γράφοντας εκθέσεις για τον διάλογο και την μεγάλη αξία της γλώσσας . Ήταν οι τελευταίες μου εκθέσεις και είναι πραγματικά ειρωνικό αναλογιζόμενη πως άφησα πίσω μου την πιο εύηχη γλώσσα για να υιοθετήσω μια γλώσσα σκληρή και αντιερωτική . Κε απλοϊκή δομή και καθόλου ευελιξία χωρίς
59