Όστερα από όσα είχα ακούσει περιπλανιόμουν στην Ώθήνα άσκοπα , προσπαθώντας να συναρμολογήσω στο νου μου τα γεγονότα . σα χρόνια ήμουν ναυτικός ναυάγησα αμέτρητες φορές μέσα στις σκέψεις μου . Ξολλές φορές οι σκέψεις είναι από τα πιο ανήμερα πελάγη . Έτσι κι εκείνη την ώρα πάσχιζα να μερώσω τους λογισμούς μου και να καταλάβω τί είχε μόλις συμβεί .
Θατέβηκα λοιπόν στον Ξειραιά , να δω τα μεγάλα καράβια . Βεν έχω ξαναδεί το λιμάνι άλλοτε πιο άχαρο . Ξερπατούσα δίπλα στη θάλασσα , όταν γύρισα να κοιτάξω τη σκιά μου . Ρο φαρδύ μου παλτό φαίνονταν τριπλάσιο από μένα κόντρα στον πρωινό ήλιο που ανέτειλε . Ιες και σ ‟ εκείνη τη σκιά σχηματίζονταν ολόκληρο το παρελθόν που κουβαλούσα στις πλάτες μου . Έβγαλα από πάνω μου το γκρίζο ρούχο και πλησίασα τη θάλασσα . Ρα χρώματα της ανατολής έβαφαν ροδαλό το πέλαγο . Θοίταξα το παλτό που κρέμονταν από τη γροθιά μου και επανήλθαν στο νου μου , για μια ακόμη φορά οι χειμώνες που πέρασα . Άπλωσα το χέρι μου μετέωρα και άφησα το ρούχο να πέσει στο νερό . Ξαρακολουθούσα το γκρίζο ύφασμα να παρασύρεται από το ρεύμα του νοτιά που αγκάλιαζε την πράα θάλασσα και να βουλιάζει αργά . Ένιωθα τους ώμους μου ελαφρύτερους . Θάποτε χάθηκε , δεν το έβλεπα πια . Αύρισα να κοιτάξω τη σκιά μου κι ήμουν ελεύθερος .
55