μα εκείνη τρέχει , τρέχει ... τρέχει με ιλλιγγιώδεις ταχύτητες , μας προσπερνά ...
Ξαλιές αναμνήσεις κυριεύουν το σύγχρονο « εγώ » μας , κυριεύουν την ψυχή , τον νου και την καρδιά μας . Ρο παλιό , το πεπερασμένο στης καρδιάς την άκρη να μείνει πρέπει . Νι ελπίδες μάς οδηγούν στο μέλλον , στο μέλλον που μοιάζει κοντινό μα είναι ξένο .
Τάνουμε το παρόν , χάνουμε τη ζωή και η ζωή ... είναι γρήγορη . Ρα χρόνια σαν αστραπές χτυπούν τον σκοτεινό μας ουρανό , κατακλύζουν την άβυσσο της ψυχής μας , της δίνουν λάμψη και μας θυμίζουν πως ο ήλιος θα ξαναβγεί και πως οι πικρές μέρες χάρισαν με το πέρασμά τους νόημα στη ζωή μας .
Δήστε λοιπόν ! Ώδράξτε τη μέρα από το πρώτο άστρο της . Σέρτε τον Ώυγερινό στον εαυτό σας , στους γύρω σας . Ε ζωή σας είναι στα δικά σας χέρια , στη δική σας ευχέρεια να κυριαρχήσετε των παλιών και των μελλοντικών εμπειριών . Ρο παρόν δεν έφυγε ακόμη . πάρχει ! Δει ! Δει με σας ! Κπείτε στην άμαξα και ταξιδέψτε στη μαγεία που προσφέρει . Κπείτε στην άμαξα ... ζήστε !
42