27 . Η ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΗ ΣΟ ΝΗΙ , Μάριος Υανός
Ρον απέραντο ουρανό . ζω σε ένα τούνελ σκοτεινό και ψάχνω κρυψώνα να κρυφτώ . Θι έρχεσαι εσύ σαν το φως να μου δείξει τον δρόμο για να βγω . Ώντικρίζω τον ήλιο τον δειλό και τον έχω σαν φυλαχτό . ΐλέπω την αμμουδιά την πολύπαθη τα κύματα τα άγρια που δέρνουν τα βράχια τα αλμυρά από το αλάτι του πελάγους . Νι κοφτερές οι πέτρες λιγώνουν τα γυμνά πόδια μου σ ‟ αυτή τη μάταιη περιπλάνηση στην παραλία του πουθενά . Θαι η ψυχή μου διαμαρτύρεται από τη μοναξιά που αποφάσισε η μοίρα να μου δώσει . πάρχει ελπίδα τελικά που να ελπίζω τώρα ;
28 . ΚΑΘΕ ΠΡΨΙ , Ιάκωβος Δελασούδας
Θάθε πρωί Ε θάλασσα απλώνεται μπροστά μου Κπλε , γαλάζια Ρο χρώμα της ίδιο με τον ουρανό .
Θάθε πρωί Πτον ορίζοντα πέρα Ν ήλιος φωτεινός και λαμπερός Κε κοιτά και με ζεσταίνει .
37