Κα τι τα θες ; Ξάλι μόνη μου με αφήνουν . Πτο μυαλό παραμένει ανεξίτηλο αποτύπωμα Ρα μάτια , το χαμόγελο , το άρωμά σου . Σίλες μου , η αποξένωση και η μοναξιά μου κάνουν τώρα συντροφιά .
Νι άνθρωποι με πρόδωσαν για πάντα . Ιύπη το καταφύγιό μου Θαι ελάχιστο το σ ‟ αγαπώ μου . Βάκρυα πολλά πήγαν χαμένα Αια σένα , όλα , άδικα χυμένα .
16 . Η ΕΜΜΟΝΗ , Αθηνά Κωνσταντάρα
Πτα χέρια μου κρατώ μια καρδιά καταραμένη , από έρωτα και πόθο είναι ταλαιπωρημένη . Βύσκολο πράγμα να ξεχνάς , δύσκολο πράγμα να πονάς . Παν μαραμένο τριαντάφυλλο εδώ κι εκεί γυρνώ .
Ώπό κόκκινο μαύρο κατέληξα , απεγνωσμένα τώρα φως να βρω . Θαι αδειάζω και φωνάζω για τη φοβισμένη μου ψυχή !
Θαι θυμάμαι και λυπάμαι , γιατί ήταν εκεί . Παν δάσος τα μάτια της εμμονής , σαν ζούγκλα , σαν κλουβί ... Ν πιο πράσινος λαβύρινθος , η πιο γλυκιά φυλακή και θα επέλεγα να μείνω καλυτέρα πολιορκημένη παρά νεκρή !
26