ήταν τελικά . Ρο αυτοκινητιστικό δυστύχημα όντως συνέβη . Θαι ναι , ήμουν θύμα του . Ζύμα παραμένω και τώρα που είμαι κλεισμένη σε τέσσερις αποπνικτικούς , μουχλιασμένους τοίχους . Τωρίς συντροφιά . Κόνο εγώ . Αέρνω το κεφάλι μου , όσο μπορώ , προς το παράθυρο . Τρειάζομαι μια μπουκιά ουρανό , όπως όλοι μας νομίζω . Ξροσπαθώ να ανασύρω στη μνήμη μου όσα έγιναν χθες . Βε θυμάμαι πολλά . πως και να έχει , κάποια πράγματα έχουν χαραχτεί ανεξίτηλα στο « μοτοράκι ». Ήταν τα γενέθλιά μου χθες – τι πιο όμορφο από το να βρεθώ στο νοσοκομείο τη μέρα αυτή ; Αύρναγα από τη δουλειά , με το αυτοκίνητο , όπως πάντα . Ξριν φτάσω στο σπίτι , σταμάτησα στο παντοπωλείο της γειτονιάς μου για να αγοράσω κεράσματα για την απογευματινή γιορτή . Ιίγος κόσμος θα έρθει , σκέφτηκα . Ιίγος και καλός . Θαθώς εισέρχομαι στο μαγαζί αντικρίζω τον κυρ Θώστα , εύθυμο και χαμογελαστό όπως πάντα . Ν καημένος , αυτός ξέρει τι τραβάει για να τα βγάλει πέρα με πέντε παιδιά τη σήμερον ημέρα . Ξοτέ όμως δεν έχει παραπονεθεί από τη ζωή , η οποία δεν του χαμογελούσε πάντα , όπως της χαμογελούσε αυτός . Ώπό μικρή που τον ξέρω – δεν έχει αλλάξει ιδιοκτησία το παντοπωλείο , ούτε εγώ γειτονιά – ήταν πάντα αισιόδοξος . -Έτσι είναι η ζωή Ώρτέμιδα , μου έλεγε όταν ήμουν νήπιο ακόμα , σαν τα μήλα . λα φαίνονται γυαλιστερά , νόστιμα και ζουμερά . Βε γίνεται όλα όμως να είναι έτσι . Θάποια θα είναι σκουληκιασμένα , κάποια χτυπημένα . Άλλα πάλι , θα είναι σαν το μέλι . Έλα , πάρε και ένα μήλο-μέλι τώρα από εμένα κερασμένο , που είσαι τόσο γλυκιά ! -Πας ευχαριστώ πολύ κυρ Θώστα , απάνταγα αθώα και ζωηρά . Ε μαμά ψήνει μελιτζανόπιτα , θα σας φέρω αργότερα να δοκιμάσετε ! -Λα ‟ σαι καλά κορίτσι μου ! Λα ‟ σαι καλά ! Ώυτό ήταν . Ανήσιες , διαπροσωπικές σχέσεις . Ξόσο μου λείπουν αυτές οι εποχές . Ρέλος πάντων , μπαίνοντας στο μαγαζί δεν ξέχασε να μου ευχηθεί . Ρόσα χρόνια πια , ήμουν και εγώ σαν παιδί του . Ώυτόν τον άνθρωπο τον κοιτάς στα μάτια και καταλαβαίνεις αμέσως ποιος είναι . Ν κυρ Θώστας λοιπόν , είναι σαν τον ξάστερο ουρανό . Ρα μάτια του κρυστάλλινα , η ψυχή του καθάρια . Ώφού με κέρασε , όπως τον παλιό καλό καιρό , έκανα τα ψώνια μου και τον
204