μιλήσει . Ρη ρώτησε το όνομά της . « Κελίνα ». « Υάχνω την αλήθεια για τη ζωή …» της είπε χαμηλόφωνα . Ρον κοίταξε για κάποια δευτερόλεπτα χωρίς να δείχνει τίποτα το πρόσωπό της . « Γίμαι υπεύθυνη της βιβλιοθήκης , αν χρειαστείς βοήθεια με τα βιβλία , μπορείς να μου ζητήσεις …» του απάντησε αμέσως μετά και του χαμογέλασε συγκαταβατικά . Έφυγε . Ν Πωτήρης την ευχαρίστησε και για πρώτη φορά εδώ και πολύ καιρό αποσπάστηκε από το διάβασμά του και την παρακολουθούσε καθώς απομακρυνόταν . Θαι τότε αποφάσισε πως ήθελε να τη γνωρίσει καλύτερα . Ρην επόμενη μέρα πήγε ξανά στη βιβλιοθήκη . Έτσι και αλλιώς αυτή ήταν η καθημερινή διαδρομή του . « Αεια σου και πάλι …» του είπε αμέσως μόλις τον είδε να μπαίνει από την πόρτα . Γκείνος της απάντησε με ένα νεύμα . Έπειτα του μίλησε για κάποιους παλιούς τόμους που αφορούσαν την έρευνά του και ήταν στην αποθήκη . Θαι έτσι ξεκίνησαν όλα μεταξύ τους . Κέσα από τα βιβλία . λα αυτά όμως άλλαξαν μια μέρα του Ώυγούστου . Γκείνος δεν θα πήγαινε στη βιβλιοθήκη , γιατί τα πράγματα είχαν αλλάξει αρκετά . Ήθελε χρόνο μακριά από τα βιβλία του . Βεν είχαν συνεννοηθεί για τίποτα , αλλά ο Πωτήρης ήθελε να της κάνει έκπληξη και να της προτείνει μια βόλτα στη θάλασσα . Ήξερε μια καταπληκτική παραλία . Θαθώς πλησίαζε όμως στη δουλειά της την είδε αγκαλιά με έναν ψηλό , καλοντυμένο άνδρα . Ξάγωσε . λα σκοτείνιασαν γύρω του . ταν συνήλθε έφυγε τρέχοντας από εκεί . Κπήκε στο σπίτι του και χώθηκε βαθιά στην πολυθρόνα του . Βεν ήθελε να μιλήσει , ούτε να δει κανέναν . Βεν ήξερε ούτε πόσες ώρες πέρασε σε εκείνη την πολυθρόνα βυθισμένος στις σκέψεις του . Κόνο που τώρα δεν ακούγονταν δυνατά , αν και το κεφάλι του πονούσε υπερβολικά . ταν σηκώθηκε , νύχτα πια , άρπαξε το άλμπουμ που έκρυβε στο γραφείο του και άρχισε να το ξεφυλλίζει . Γκεί ήταν η « άλλη » του ζωή . Ε ζωή του σαν παιδί . πήρξε εκείνη η εποχή . Δούσε στο κέντρο της Ώθήνας . Νι γονείς του Ξολυξένη και Αιώργος τον αγαπούσαν πολύ . ταν δεν είχε σχολείο , πήγαινε με
201