Αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου-2 | Page 171

μέσα μου .. Ώυτή ήταν αμίλητη , χαμένη στη σιωπή της . Ήθελα να τη βοηθήσω , αλλά δεν ήξερα πως . Ρης μίλησα . Γκείνη πήρε μια βαθιά ανάσα , γύρισε προς το μέρος μου και με κοίταξε στα μάτια . Κου λείπει κάποιος είπε . Ξριν προλάβω να απαντήσω , τραβάει το χέρι της και λέει δεν ξέρω αν θα καταλάβεις . Ρης χαμογέλασα και καθώς σκουπίζοντας τα δάκρυα που έτρεχαν πάνω στα κόκκινα μάγουλα της , της είπα θα προσπαθήσω !. Μεκίνησε να μιλάει αργά , χαμηλά , ίσα ίσα που την άκουγα . Ένας κόμπος στο λαιμό δεν άφηνε τις λέξεις να βγουν από μέσα της . Ρην άκουγα προσεκτικά . Ώπό ότι κατάλαβα , είχε χάσει ένα αγαπημένο της πρόσωπο . Ένα πρόσωπο που βασιζόταν πάνω του . Ώυτό που την πονούσε περισσότερο όμως , ήταν ότι δεν του είχε πει ποτέ αυτά που πραγματικά ήθελε . Ρην έφαγε η εσωστρέφειά της βλέπεις . Ήταν κλειστός άνθρωπος . Ρο κατάλαβα από τον τρόπο που μίλαγε και που με κοίταζε . Αια την ακρίβεια ούτε που με κοίταζε , είχε το κεφάλι της στραμμένο κάτω . σο μίλαγε έβλεπα τη ζωή της να « ακουμπάει » πάνω στη δική μου . Γικόνες και συναισθήματα περνάγανε από μπροστά μου .. Νι σκέψεις άρχισαν να με περιτριγυρίζουν . Πταματά της είπα όλο δάκρυα στα μάτια . Κε κοίταξε έντονα και με ρώτησε τι έγινε . Βεν ήθελα να γυρίσω πίσω στο παρελθόν , αλλά δυστυχώς η αναδρομή είχε ξεκινήσει . Ξάγωσα .... Αια μερικά δευτερόλεπτα ακουγόταν μόνο η θάλασσα .. Πυγνώμη δεν ήθελα να σε φέρω σε δύσκολη θέση μου είπε . Ήταν κάτι που ήταν καλά φυλαγμένο μέσα μου της είπα . Πτιγμές τόσο κοντά και ταυτόχρονα τόσο μακριά . Ξροσπάθησε να με ηρεμήσει . Ώκόμα θυμάμαι τα λόγια της « δεν πρέπει να στενοχωριέσαι για κάποιον που έφυγε από τη ζωή . Βες το σαν μια νέα αρχή και για αυτόν αλλά και για εσένα . Ένας άνθρωπος πεθαίνει μόνο όταν τον ξεχνάς . Θράτα τις όμορφες στιγμές που έζησες μαζί του και συμβιβάσου με το παρόν . Ρο βιβλίο της ζωής ανανεώνεται συνεχώς . Γπιλογή σου είναι η συνέχεια !. Κπορείς να μείνεις στάσιμος σε μια σελίδα ή μπορείς να συνεχίσεις να το γράφεις ! Ρο ταξίδι της ζωής είναι μακρύ και δύσκολο . Πυνέχισε , πάλεψε ..... και μην ανησυχείς θα έχεις πάντα σαν συνοδοιπόρο αυτόν τον άνθρωπο ».
171