ήθελε και αυτός να πάει εκεί . Νύτε παιχνίδια είχε ούτε φίλους και ντρεπόταν να πλησιάσει τα άγνωστα και προφανώς μικρότερα του παιδιά , δεν ήθελε οι μεγαλύτεροι που κάθονταν λίγο πιο κει και γελούσαν μαζί τους να γελάνε και με αυτόν . Πκεφτόταν πως ίσως στην Πτοκχόλμη , στην γειτονιά που ήταν το σπίτι του θείου του , να είχε παιδιά που έπαιζαν ποδόσφαιρο και τα οποία θα μπορούσε να τα συναγωνιστεί στο τρέξιμο και το κολύμπι και ίσως τα νικούσε , και πως στο σχολείο που θα πήγαινε ο διευθυντής μπορεί να μην ήταν τόσο αυστηρός . Ίσως ακόμη να ανακάλυπτε ο Ώγιάζ , ο Αιαβούζ , ο Αιορντάν , ο ΐασίμ και η Αουάφα ότι είχαν και αυτοί κάποιον θείο με ένα μεγάλο σπίτι στη Πτοκχόλμη , και όταν θα έφτανε ο Θεμάλ να τους έβρισκε και εκείνους εκεί . Ζα μπορούσαν να μένουν σε κοντινές γειτονιές και να πηγαίνουν σχολείο μαζί , και θα μπορούσε να ξανατσακωθεί με τον Αιαβούζ για να έχει ακόμα πιο θριαμβευτική νίκη και να είναι μπροστά και η Αουάφα κι ας τον κορόιδευε . Θαι ενώ ο Θεμάλ σκεφτόταν όλα αυτά και γύρω του , έξω από τους σιδερένιους τοίχους , ο αέρας ούρλιαζε και η θάλασσα λυσσομανούσε , οι βροντές τάραζαν τους πιο ήρεμους και τρομοκρατούσαν τους ήδη ανήσυχους , φωνές όλο και πιο πολλές , όλο και πιο δυνατές και έντρομες ξεσήκωσαν το πλήθος . " Λερό , νερό !" άκουσε γυναίκες και άντρες να στριγγλίζουν και τα μωρά άρχισαν να κλαίνε με ακόμα πιο δυνατούς σπαραγμούς , σαν να ήθελαν και αυτά να μηνύσουν το κακό . Βεν υπήρχαν πια γέλια , τα παιδιά που πριν λίγο έτρεχαν χαρούμενα έκλαιγαν και αυτά τώρα μες στην αναταραχή , το πλήθος άρχισε να σπρώχνει πανικόβλητο να βρει την έξοδο . Ν Θεμάλ μπήκε και αυτός ανάμεσα τους , έσπρωξε και έσπρωξε και προσπαθούσε μέσα στη φασαρία και τον πανικό να αναγνωρίσει τις στριγκλιές της Ηρέμ , έκλαιγε τώρα και αυτός και φώναζε με όλη του τη δύναμη , φώναζε για να τον ακούσει η μητέρα και ο πατέρας του . Λα έρθουν να τον πάρουν και αυτόν μαζί τους , δεν γινόταν να φύγουν χωρίς αυτόν , δεν μπορούσε να ξεχωρίσει την φωνή της Ηρέμ έτσι που ούρλιαζαν όλοι τα ονόματα των δικών τους . Ρο πλήθος προχωρούσε με πίεση μπροστά και τον παρέσερνε μαζί του και εκεί ανάμεσα ο Θεμάλ έσπρωχνε και κλότσαγε , να βρει
160