Θι όσοι με ένα τους χαμόγελο φωτίζουν την ζωή σου , εκεί κοντά να τους κρατάς , βαθιά μες στην ψυχή σου . σα σε κράτησαν μακριά από τα όνειρα σου , όσα σ ‟ εμπόδισαν ποτέ να ανοίξεις τα φτερά σου , όσοι σου κόψαν την μιλιά με ένα τους μόνο βλέμμα , χωρίς δεύτερη σκέψη , βάλτους στα πεταμένα .
Ρους σκοτωμένους έρωτες , τα ψεύτικα τα χάδια Ρα άνοστα φιλιά και τα ψυχρά σκοτάδια Ρα πεταμένα όνειρα , τα μακρινά ταξίδια , οι χειραψίες οι κενές , οι τοξικοί άνθρωποι , και της αγέλης τους θνητούς , τους δήθεν μες στην μάζα Λα τα μαζεύεις , να τα συλλέγεις κι ύστερα να επιλέγεις Λα κουμαντάρεις , να ξεχωρίζεις και όπου πρέπει να χαρίζεις
Κα μην ανοίγεσαι κι αμέσως δίνεσαι γιατί οι άνθρωποι δεν ξέρουν να εκτιμούν , να μην ξοδεύεσαι , να μην σκορπίζεσαι σε μάτια που δεν ξέρουν να αγαπούν .!
155