12.
Η φωνή μου. Η φωνή σου (διήγημα), Ηλιάνα Σσακίρη
Κε λένε Νλίβια. Ώπό το νηπιαγωγείο μισούσα αυτό το όνομα, γιατί μου
έφερνε στο μυαλό την εικόνα μιας όμορφης, αλλά πολύ σκληρής γυναίκας. Ώλλά δεν
θα με εμπόδιζε ένα χαζό όνομα να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου. Αιατί είχα πολλά
όνειρα. Λα ταξιδέψω σε όλο τον κόσμο, να γίνω σπουδαία, να με αγαπούν όλοι, να
γίνω ευτυχισμένη. Ήταν πολλά! Θαι δεν ήταν καθόλου εύκολα. Αια αυτό τα εμπόδια
που θα άρχιζαν να εμφανίζονται μπροστά μου, έπρεπε να τα προσπερνάω γρήγορα.
Έτσι μετά το όνομα μισούσα και τη γιορτή του Ώγ. ΐαλεντίνου. Αιατί δεν μου άρεσαν
καθόλου οι μεγάλοι έρωτες. Βεν τους πίστευα. Ζεωρούσα πως ήταν ωραίοι μονάχα για
ταινίες και βιβλία. χι για την πραγματική ζωή. Ήταν εμπόδιο για ανθρώπους που
ήθελαν να ταξιδέψουν σε ολόκληρο τον κόσμο και να ανέβουν τα Ημαλάια.
σπου έρχεται μια μέρα που τα πράγματα αλλάζουν. Ξαύεις να ασχολείσαι με το
όνομα, τους έρωτες, τα ματαιόδοξα κορίτσια και τα ανώριμα αγόρια του σχολείου
και προσγειώνεσαι στην πραγματικότητα. Ε οικονομική κρίση που υπάρχει στη χώρα
κτύπησε και το δικό σου σπίτι. Έβλεπα αστέγους στο δρόμο, αλλά ακόμα και αν
ήταν λίγα τετράγωνα μακριά από το σπίτι μου ήταν πολύ μακριά… Ρους ένιωθα πολύ
μακριά. Ρο άγριο πρόσωπο της κοινωνίας ήταν εκεί, αλλά ήταν ένας άλλος κόσμος,
που δεν θα μπορούσε ποτέ να συναντηθεί με τον δικό μου. Ε ζωή όμως έχει πάντα
τον τρόπο να «συμφιλιώνει» κόσμους… και οι δυο μου γονείς έχασαν τη δουλειά τους.
Θαι λίγο μετά έμαθα να μισώ και το αλκοόλ που «πότισε» το σπίτι μας.
Θάποτε σε ένα σπίτι υπήρχε μια οικογένεια. Καμά, μπαμπάς, ένας αδελφός στον
κόσμο του κι εγώ που πίστευα πως μπορούσα απλά να κυνηγήσω τα όνειρά μου και
να γίνουν όλα πραγματικότητα. Κια οικογένεια που έχασε τον προσανατολισμό της.
Βεν μπόρεσε να βρει το δρόμο της ξανά, παραπλανημένη από μυρωδιές αλκοόλ και
κραυγές που δεν έγιναν ποτέ λέξεις. Ένας πατέρας που παραιτήθηκε απ‟ όλα και μια
μητέρα που ανέλαβε τα πάντα. Θι έτσι μαθαίνεις να πορεύεσαι σχεδόν στα τυφλά και
να σταματάς να ονειρεύεσαι. Ών δεν μπορείς να διασχίσεις το διάδρομο μέσα στο σπίτι
σου, σίγουρα δεν είσαι ικανός να διασχίσεις ερήμους.
Θαι μετά άλλαξαν πάλι όλα. ΐγήκα από το σπίτι κρατώντας μια σακούλα
σκουπιδιών από τη μια μεριά και τη τσάντα του φροντιστηρίου μου από την άλλη. Ν
νέος γείτονας που δεν είχα προλάβει να γνωρίσω,