εξήγησα ότι έφυγα από το σπίτι μου, ότι τους γονείς μου τους είχαν συλλάβει οι
στρατιώτες και ότι έφτασα εδώ με βάρκα μαζί με άλλους μετανάστες. Γκείνο το βράδυ
βρήκα ένα σπιτικό. Καζί της έμενε και ένας άνδρας που δεν με ήθελε στο σπίτι.
Θατάλαβα ότι έπρεπε να φύγω αλλά η γυναίκα μου έλεγε να μείνω όσο θέλω και να
μην του δίνω σημασία. Ρο επόμενο βράδυ άφησα εκατό δολάρια στο κρεβάτι μου για
να την ανταμείψω για την βοήθειά της και έφυγα.
Ρο πρωί ήταν πολύ δύσκολο. Πκέφτηκα ότι θα έπρεπε να πιάσω μια δουλειά
αφού τα λεφτά που είχα τελείωναν. μως κανένας δεν με ήθελε. Θαι δεν είχαν και
άδικο. Ώφού ούτε ενήλικας είμαι ακόμα, ούτε το σχολείο έχω τελειώσει, ούτε ξέρω την
γλώσσα τους. Ρι θα κάνω τώρα; Θάθισα σε ένα πεζούλι να ξεκουραστώ. Ώλλά μια
παρέα ανδρών μάλλον δεν ήταν ευχαριστημένοι που κάθισα κοντά τους. Πτην αρχή
μου φώναζαν αλλά μετά νευρίασαν περισσότερο. Έτσι με πλησίασαν και άρχισαν να
με χτυπάνε. Αιατί; Ρι τους έκανα; Κήπως που δεν τους απάντησα; Ώφού δεν ήξερα τι
έλεγαν! Βεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Θανένας δεν αντέδρασε. Ένα αστυνομικός μας
πλησίασε και τους έδιωξε. Γμένα όμως με κράτησε. Κε έβαλε μέσα σε ένα περιπολικό
και με πήγε στο τμήμα. Έμεινα σιωπηλός. Κετά άρχισε να με ρωτάει. Πτην συνέχεια
άρχισε να με ψάχνει. Θατάλαβα ότι ήθελε να μάθει αν έχω χαρτιά. Κε πήραν και με
έκλεισαν σε ένα κέντρο κράτησης μεταναστών. Γκεί υπήρχαν πολλοί άνθρωποι από
την πατρίδα. Άλλοι ήταν πολύ καιρό και άλλοι λίγο. Ρουλάχιστον εδώ είχε κάτι
καλύβες που μπορούσα να προστατευτώ από την βροχή. Γίμαστε πολλά άτομα
στριμωγμένα εδώ μέσα. Άρχισα να νυστάζω αλλά το μόνο που είχαμε ήταν μερικά
ράντζα αλλά εκεί ήταν ξαπλωμένοι μερικοί βαριά ασθενείς. Ρο φαγητό και το νερό
ήταν λιγοστό. Κερικές φορές σκεφτόμουν εκείνη την γυναίκα που είχα μείνει σπίτι
της. Βεν την ήξερα αλλά φαινόταν πολύ γλυκιά και καλοσυνάτη. Ώκόμα θυμάμαι τα
φουντωτά σγουρά μαλλιά της, τα μεγάλα καστανά μάτια της, το κόκκινο κραγιόν που
φόραγε και τα λεπτά ρυτιδιασμένα χέρια με τα κόκκινα νύχια και το απαλό άγγιγμα.
Κακάρι να ήταν πάλι εδώ για να με σώσει. Ώλλά σίγουρα θα της ήμουν βάρος. Νπότε
καλύτερα που δεν είναι εδώ. Γπίσης σκεφτόμουν και τους γονείς μου. Άραγε είναι
καλά; Έχουν καταφύγιο από την βροχή; Γίναι και εκείνοι κλεισμένοι σε φυλακές
όπως αυτή εδώ ή βρήκαν τρόπο να φύγουν;
Βεν νιώθω και πολύ καλά. Κε πονάει πολύ το κεφάλι μου. Ξρέπει να έχω πυρετό.
σ