απέναντί της και ξάπλωσε πίσω κοιτάζοντας το ταβάνι. Ρα πέντε λεπτά έγιναν δέκα και
τα δέκα είκοσι.
«Γσύ γιατί;» η κοπέλα ρώτησε ειρωνικά .
Ν Ώλέξανδρος έσμιξε τα φρύδια ξαφνιασμένος.
«Νρίστε;»
Ε κοπέλα σήκωσε το κεφάλι και κάρφωσε με τα κατάμαυρα μάτια της τον
ξαφνιασμένο άντρα .
«Αιατί πίνεις αυτόν το θάνατο; Αιατί;»
Ρο στόμα του Ώλέξανδρου άνοιξε διάπλατα, η ερώτησή της τον ξάφνιασε και τον
εξόργισε ταυτόχρονα.
«Αιατί έτσι γουστάρω! Ρι είδους ερώτηση είναι αυτή; Γσύ; Γσύ γιατί τον πίνεις;»
Ε άγνωστη κοπέλα γέλασε .
«Αιατί δεν έχω άλλη επιλογή».
Ν Ώλέξανδρος γέλασε κι αυτός.
«Κπορείς να πάς σε κάποιο κέντρο αποτοξίνωσης ...»
Ε φωνή του ήταν βουτηγμένη στην ειρωνεία. Ρο μαυρομάλλικο κορίτσι ξανά ξέσπασε
σε γέλια.
«χι, δεν εννοώ αυτό, δε θέλω να έχω άλλη επιλογή, μόνο έτσι είμαι καλά, μόνο έτσι
μπορώ να ταξιδέψω». Ρο βλέμμα της είχε χαθεί και έδειχνε σκεπτική. «Ρο έχεις
νιώσει; Λα θες να σωθείς, αλλά ταυτόχρονα να μη θες να γυρίσεις στην
πραγματικότητα, να θες να ζεις μόνο στις παραισθήσεις σου;»
Ε κοπέλα φαινόταν αφηρημένη. Ν Ώλέξανδρος ένιωσε να ανατριχιάζει.
«Λαι, το έχω νιώσει πάρα πολλές φορές!» Ρο μυαλό του ταξίδευε αλλού. «Ξοια ήταν
αυτή η κοπέλα; Ήταν όμορφη και καλή, την αγαπούσα και ακόμα την αγαπάω, δε
νιώθω έτοιμος να την αφήσω, ν‟ αφήσω για πάντα τη χώρα της». Νι λέξεις ξεπήδησαν
από τα χείλη του πριν προλάβει να τις σταματήσει.
«Λα κάνεις σαν να μην υπήρξε πότε, σαν να μην την είχες γνωρίσει και να συνεχίσεις
τη ζωή σου πάνω σε ένα ψεύτικο "όλα είναι εντάξει" ».
Ρο μικρόσωμο κορίτσι τον συμπλήρωσε λες και έκλεψε τα λόγια από τα βάθη του
μυαλού και της καρδιάς. Ώναρωτήθηκε τη δική της ιστορία, την ιστορία πίσω από
αυτά τα μαύρα μάτια. Πιωπή επικράτησε και ο μόνος ήχος που διεκδικούσε τον
παγωμένο διάδρομο ήταν οι σταγόνες της βροχής που χτυπούσαν πάνω στο σκληρό
δάπεδο.
Ν ήχος της κόκκινης πόρτας τους ξύπνησε από τις ονειροπολήσεις τους. Ν γνωστός
έμπορος με το ξυρισμένο κεφάλι και τα πολλαπλά τατουάζ ξεπροβόδιζε ένα νεαρό
αγόρι , γύρω σ