ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ Σχολικό Έτος 2016 - 2017 | Page 11

Τα Τείχη του Καβάφη και η Αλληγορία του σπηλαίου του Πλάτωνα Ο Κωνσταντίνος Καβάφης δημιουργεί ένα ιδιαίτερο ποίημα με το οποίο εκφράζει την αίσθησή του πως βρίσκεται εγκλω- βισμένος από τείχη, που του επιβλήθηκαν χω- ρίς ο ίδιος να καταλάβει το πότε και το πώς. Ο ποιητής συνειδητοποιεί πως η ελευθερία που πίστευε ότι έχει στη ζωή του, δεν είναι πια δεδο- μένη. Μ’ έναν εξαιρετικά παραστατικό συμβολι- σμό, ο Καβάφης παρουσιάζει τους περιορισμούς που τίθενται στη ζωή μας ως τείχη, καθιστώντας έτσι εναργέστερη την εικόνα του εγκλωβισμού. Οι άνθρωποι δεν είναι ποτέ τόσο ελεύθεροι όσο θα ήθελαν ή όσο πιστεύουν ότι είναι. Η αίσθηση του ποιητή ότι είναι δέσμιος ψηλών και ως εκ τούτου αναπόδραστων τειχών, είναι ένα γεγονός που αφορά την πλειοψηφία των ανθρώπων είτε το αντιλαμβάνονται είτε όχι. Στο ποίημα «Τείχη» το θέμα, λοιπόν, είναι του έγκλειστου ανθρώπου. Μέσα στα τείχη κι- νείται ο ποιητής και η ποίησή του. Τα γνωρίζει, τον ανησυχούν, αλλά δεν φτάνει πιο πέρα από το να επαναλαμβάνει διαρκώς την πιστοποίηση του μαρτυρίου του. Τα τείχη, όμως, αυτά δεν κλείνουν μόνο τον ποιητή μέσα τους – έχουν καθολική σημασία· συμβολίζουν την κοινωνία, την ανάγκη, τη συν- θήκη ή την πρόληψη. Η κυρίαρχη παρουσία των μεγάλων και ψηλών τειχών καταπνίγει κάθε εξέλι- ξη, απαγορεύει και κλείνει το δρόμο σ’ οποιαδή- ποτε πράξη, όπως ακριβώς οι τοίχοι και τα δεσμά του σπηλαίου του Πλάτωνα, που στερούν τον άν- θρωπο από την πραγματική και ουσιαστική ζωή και τον αλυσοδένουν σε μία εικονική πραγματικό- τητα, τον καταδικάζουν στο σκοτάδι της άγνοιας. Τον τοίχο είχα απέναντι τον γκρίζο, γυμνό τοίχο. Καθόμουνα και τον κοίταζα. 10 APOTYP-1.indd 10 Σε κάποια στιγμή, τον άκουσα να μου υπαγορεύει ένα ποίημα. Το ποίημα μιλούσε για έναν τοίχο, ένα γκρίζο, γυμνό τοίχο – και για κάποιον που καθόταν αμίλητος και τον κοίταζε. Xρίστος Λάσκαρης (1931-2008) «Ο ΤΟΊΧΟΣ» 15/06/2017 1:48 μ.μ.