κό ρόλο στη βαθμολογία σας); Mην επαναπαύεστε
όμως, αν τα πάτε καλά σε ένα, τα δεδομένα μπορούν
να αλλάξουν.
Καλέ μου κύριε Άγιε Βασίλη, ξέρω πως δεν μπή-
κες στον κόπο να διαβάσεις αυτό το γράμμα, την επι-
στολή, που λένε και στο γυμνάσιο. Όμως, θα ήθελα
να μου κάνεις μια χάρη (εδώ σοβαρεύουν τα πράγ-
ματα, παιδιά, αφήστε τα γελάκια)! Βάλε τα ξωτικά,
βάλε τα ξωτικάκια σου να το μεταφράσουν αυτό και
βάλε το στα δώρα που θα στείλεις τα παιδιά. Να, σαν
δώρο γενεθλίων [αν ήταν αυτά γνωστά στην εποχή
σου (330-379 μ.Χ.)]! Και ένα πράγμα για τα παιδιά
(ναι, γεια σας, ξεκινήστε πάλι να γελάτε): το γυμνά-
σιο δεν είναι η Κόλαση. Μαθήματα ωραία, οι περισ-
σότεροι καθηγητές καλοί. Και, ναι, θέλει διάβασμα.
Είναι μεγάλη αλλαγή. Θα πάρει λίγο καιρό μέχρι να
συνηθίσετε.
Λοιπόν, αγαπημένε μου, Άγιε Βασίλη, δεν μπορώ
άλλο, λύγισα, ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σου
(εάν έδωσες καθόλου) και θα τα πούμε με το καλό τα
Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά.
Με βαθιά εκτίμηση, σεβασμό και αγάπη (και χαρά,
συμπόνια και συμπαράσταση για σας, παιδιά),
Ο - ΌΧΙ ΠΟΛΎ ΓΝΩΣΤΌΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΈΣ
ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΓΥΜΝΆΣΙΟ- ΒΕΛΙΣΣΑΡΙΟΣ ΒΕΛΙΣΣΑΡΙΟΥ Α4
Σχολική ζωή
Η σχολική ζωή είναι ευχάριστη, ανέμελη, ξέγνοια-
στη. Η χρονιά που έφυγε μας άφησε χαρούμενες
εμπειρίες με τις εκδρομές, τις αθλητικές δραστηριό-
τητες και άλλες εκδηλώσεις. Η τάξη πλημμύριζε από
γέλια και φωνές και επικρατούσε σχεδόν πάντα κε-
φάτη ατμόσφαιρα.
Αγαπήσαμε τους καθηγητές μας και το ίδιο νομίζω
κι εκείνοι, κι ας τους κάναμε πού και πού τη ζωή δύ-
σκολη. Μας δίδαξαν πολλά, ο καθένας με τον δικό
του ξεχωριστό τρόπο. Ανυπομονούσαμε για το μά-
θημα κάποιων, γιατί ξέραμε ότι θα ξεχαστούμε και
θα περάσουμε όμορφα.
Υπήρχαν, όμως, και κάτι βασανιστικές ώρες που
δεν έλεγαν να τελειώσουν και περιμέναμε πώς και
πώς αυτό το πολυπόθητο κουδούνι, για να ξεχυ-
θούμε στο προαύλιο. Σίγουρα υπήρξαν και μέρες
που νιώσαμε αγχωμένοι και πιεσμένοι, καθώς οι
απαιτήσεις είναι υψηλές, αλλά ευτυχώς, πάνε όλα
αυτά, του χρόνου πάλι! Το πιο ωραίο στο σχολείο
είναι ότι είσαι με τους συμμαθητές σου που σε κά-
νουν να χαμογελάς λίγο παραπάνω και όλα μαζί σού
φαίνονται ευκολότερα. Χωρίς εκείνους τίποτα δε θα
ήταν το ίδιο.
Έτσι κυλά η ζωή καθημερινά στο Γυμνάσιο. Εμείς
οι μαθητές, κρατάμε στην καρδιά μας τις ευχάριστες
στιγμές της φετινής χρονιάς και δίνουμε ραντεβού
για τον Σεπτέμβριο προετοιμασμένοι, για να γνωρί-
σουμε νέα πρόσωπα και να ζήσουμε πρωτόγνωρες
καταστάσεις.
Καλό Καλοκαίρι!
ΝΤΟΡΙΤΑ ΚΑΤΣΑΦΑΝΑ Β1
Κ
46
λείνω τα μάτια και χιλιάδες αναμνήσεις έρχονται
στο μυαλό μου. Στιγμές χαράς, ενθουσιασμού,
αλλά και στενοχώριας και απογοήτευσης. Ο χρόνος
κυλάει και μαζί του κυλάμε και εμείς. Και η Δευτέρα
Γυμνασίου τελείωσε κι εμείς ακόμη δεν καταλάβαμε
ότι πάμε Γυμνάσιο. Οι στιγμές είναι στιγμές και φεύ-
γουν, μα οι αναμνήσεις μένουν. Πώς να περιγράψει
κανείς όλο αυτόν τον χρόνο σε μια κόλλα χαρτί;
Χρειάζομαι ώρες ατέλειωτες και δυστυχώς δεν προ-
λαβαίνω, γιατί ο χρόνος τρέχει.
Μία μέρα στο σχολείο
Ξ
αφνικά ακούω έναν εκκωφαντικό ήχο σαν να έρ-
χεται από το υπερπέραν. Ανοίγω τα μάτια μου
και τότε καταλαβαίνω ότι είχε ξημερώσει…. Μετά
από είκοσι λεπτά προσπάθειας να απελευθερωθώ
από τη θολούρα του πρωινού ξυπνήματος, αφού
έχω ντυθεί χωρίς να το θυμάμαι, ακούω την κόρνα
του σχολικού, σηκώνομαι, χαιρετώ τους γονείς μου
και τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορώ στο λεωφορείο.
Μόνο εγώ και ο οδηγός έχουμε όρεξη –Δευτέρα
πρωί– να μιλάμε, να τραγουδάμε, να χαμογελάμε.
Τα πάντα φαίνονται υπέροχα, ο ήλιος λάμπει, ακούω
τα πουλιά να κελαηδούν και έχω ένα χαμόγελο μέ-
χρι τα αυτιά. Το χαμόγελο μου όμως θα κοπεί βίαια
στο άκουσμα της φράσης, που κάνει και τους πιο
σκληρούς άνδρες να λυγίσουν: «βγάλτε μια κόλλα
χαρτί!» – οι τέσσερις πιο τρομακτικές λέξεις στη ζωή