δεν έχουν καμία σημασία, γιατί, όταν έχει διάθεση,
αυτές είναι οι καλύτερες και οι πιο ευχάριστες στιγ-
μές για εμένα. Γιατί η μητέρα μου, ναι μεν παράλογη,
γκρινιάρα και κομπλεξική, είναι ταυτοχρόνως ένας
από τους πιο ευχάριστους, συμπαθητικούς και ιδιαί-
τερους ανθρώπους που έχω γνωρίσει ως τώρα, και
που, όταν είναι ευδιάθετη, με τίποτα δεν πρέπει να
χάνεις στιγμή μαζί της.
Υστερόγραφο: Το παραπάνω κείμενο είναι ένας
εγωκεντρικός τρόπος για να περιγράψω τη σχέση
μου με τη μητέρα μου, αλλά ουσιαστικά μιλώντας
για εμένα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ Α4
Για τη μάνα
Ποτέ σου δεν προλάβαινες να
ζεις όπως το θέλεις
Μας φρόντιζες, μας πρόσεχες,
μας είχες πάνω από όλα
Ποτέ σου δεν μας ζήτησες εσέ-
να να σκεφτούμε
Μας άφηνες να κάνουμε εμείς
ό,τι μπορούμε
Σε κάθε μας ατύχημα, σε κάθε δυσκολία
έκλαιγες, πόναγες πολύ κι ας έκανες αστεία
Άγχος και κούραση βαριά ήταν η συντροφιά σου
Εμείς όμως τη βλέπαμε την άγρυπνη ματιά σου
Και τώρα μεγαλώσαμε, οι ώμοι μας σε φτάνουν
Δε θέλουμε βοήθεια, τα χέρια μας πια πιάνουν
Την πόρτα μας την κλείσαμε, θέλουμε ηρεμία
Άσε μας ήσυχους, ακούς; Μην κάνεις φασαρία
Μα εσύ αγέρωχη, εκεί, στέκεσαι και κοιτάζεις
Ξέρουμε ότι μας νοιάζεσαι, ξέρουμε ότι φοβάσαι
Για λίγο όμως σε αφήνουμε, να γίνουμε μεγάλοι
και σύντομα θα έρθουμε στην πιο ζεστή αγκάλη!
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΛΑΜΠΡΟΥ Α1
ΤΖΩΡΤΖΗΣ ΦΟΡΣΤ Α1
Άραγε, ο κύριος λόγος που μαλώνουμε είναι το
μπάσκετ και μόνο το μπάσκετ; Ε, όχι βέβαια! Ένα
συνηθισμένο παράπονο, επίσης, είναι πως συνέχεια
φτιάχνω το ίδιο και το ίδιο φαγητό, δηλαδή όσπρια
και λαχανικά, αλλά ποτέ το αγαπημένο της, που εί-
ναι οι κοτομπουκιές με ρύζι. Φταίω εγώ που έχω
μια βιβλιοθήκη γεμάτη με βιβλία συνταγών και έχω
ξοδέψει ατελείωτες ώρες δοκιμάζοντας νέες εξωτικές
γεύσεις και καταλήγουμε πάντα στις κοτομπουκιές;
Αναμενόμενο είναι, λοιπόν, να μειώνεται η περηφά-
νια μου και να αυξάνεται ο εκνευρισμός. Όχι επειδή
απογοήτευσα τη μητέρα μου και τη δυσαρέστησα,
αλλά γιατί την προηγούμενη μέρα αυτό είχα φτιάξει!
Τις κοτομπουκιές με ρύζι! Αλλά τη μητέρα μου, ή
δεν τη νοιάζει και θέλει να το τρώει συνέχεια, ή το
διέγραψε τελείως από το κεφάλι της.
Υπάρχουν, όμως, και πολλά ακόμη πράγματα που
κάνει, τα οποία με ξεπερνούν. Όπως, για παράδειγ-
μα, το θέμα των άπλυτων ρούχων. Μετά από οποια-
δήποτε δραστηριότητα, όποιο ρούχο φοράει, το πε-
τάει στα άπλυτα. Βλέποντάς την να το κάνει αυτό, της
λέω να τα φορέσει ακόμη λίγες φορές, διότι μετά δε
θα έχει τα αγαπημένα της ρούχα και θα γκρινιάζει.
Κλασικά εκείνη με αγνοεί και εγώ αφήνω το θέμα.
Όταν όμως έχει προπόνηση και δεν έχει αθλητικά
ρούχα να φορέσει ή τις αγαπημένες της χιλιοφο-
ρεμένες κάλτσες Nike, τότε ποιος εισπράττει όλες
τις φωνές; Μα φυσικά εγώ, που υποτίθεται δεν τα
έπλυνα στην ώρα τους!
Συμπερασματικά, αν εξετάσουμε τον τρόπο με τον
οποίο ξεκίνησε η μέρα μου, δεν έχει καμία σχέση με
τον τρόπο που κατέληξε, με εμένα δηλαδή να είμαι
ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου και να έχω εκνευρι-
στεί τόσο πολύ με τη μητέρα μου που να μην μπορώ
να κοιμηθώ! Να μία ένδειξη για το σε πόσο μεγάλο
βαθμό εκνευρίζομαι καθημερινά. Τελικά, εγώ κοι-
μάμαι μετά από πολλή ώρα, αλλά ξυπνάω το πρωί
έχοντας ξεχάσει την προηγούμενη μέρα, γεμάτος δι-
άθεση και χαρά για να ετοιμάσω πράγματα για τη
μαμά, μόνο και μόνο, για να εκνευριστώ πάλι μαζί
της. Σύμφωνα με τη θεωρία του χάους, στη φύση
παρατηρούνται χαοτικά μοτίβα τα οποία όμως επα-
ναλαμβάνονται συνεχώς. Έτσι είναι και η δική μου
ζωή: ένα διαρκώς επαναλαμβανόμενο χάος.
Όμως, υπάρχουν κάποιες μέρες, κάποιες πολύ
σπάνιες μέρες που για κάποιον άγνωστο λόγο εκεί-
νη είναι χαρούμενη και ούτε γκρινιάζει ούτε απαι-
τεί και ούτε παραλογίζεται. Και αυτές οι μέρες είναι
πολύ ευχάριστες και ωραίες, αλλά κυρίως ήρεμες.
Τότε σκέφτομαι: Μήπως τόσο καιρό που συμπερι-
φερόταν έτσι, απλά να είχε εκραγεί μια ορμονική
βόμβα; Κατόπιν αποκοιμιέμαι και την επόμενη μέρα
συμβαίνουν τα συνηθισμένα με το μπάσκετ, με το
φαγητό και με τα άπλυτα. Ωστόσο, μετά σκέφτομαι
πως όλες αυτές οι μέρες, που η μαμά δεν έχει διά-
θεση για τους δικούς της λόγους και με εκνευρίζει,
41