Zgjimi Islam
ISLAMI NË RUAJTJEN E
IDENTITETIT KOMBËTAR
Diskutimet rreth identitetit:
Në kohën tonë, diskutimet rreth identitetit janë
në trend. Madje, këto diskutime, shpeshherë të
panevojshme, kanë mbjellë ide të ndryshme, në të
shumtën e rasteve me tendencë negative. Tek ne,
duke marrë çka dëshiruan e duke lënë gjithashtu
ç’nuk u pëlqeu, historia u shkrua mbi bazë të një
parimi “shkencor” banal, parimit Zgjidh e Merr.
Prandaj, jo rastësisht, u lanë në harresë shumë
emra të rëndësishmë që luajtën rol themelor në çdo
proces që kaloi vendi. Jo vetëm që u harruan, por
edhe u anatemuan për vite me radhë disa prej tyre.
Diskutimet rreth identitetit shqiptar tek ne kaluan
nëpër, thuajse, çdo shkencë, duke u përpjekur kështu
të argumentohet identiteti kombëtar shqiptar nga,
kryesisht klasa intelektuale.
shirë këtu kulturën muslimane, ortodokse, protestane
etj.), dhe siç thotë edhe akademik Rexhep Qosja, kjo
në thelb është një thirrje kundërkombëtare. Pra, feja
është shprehje e një vetëdije të qëndruar sepse është
bërë sistem idesh, rregullash, ritualesh, porosish me
rol të rëndësishëm, shumë të rëndësishëm, moral në
jetën e njeriut. Dhe, duke qenë se këtë rol të rëndësishëm e luajnë njësoj secila fe, çdo thirrje e përgjithshme për kthim në fe është e dëmshme, sepse, tek e
fundit, në secilën fe, shpirti trajtohet njësoj; po qe i
mirë në këtë botë, mirë do të gjejë në këtë botë dhe
në botën tjetër, dhe po qe jo i mirë, ashtu siç ishte do
të marrë edhe shpërblimin në këtë dhe botën tjetër.
Islami si pjesë e identitetit kombëtar:
Feja islame konsiderohet si pjesë e identitetit
kombëtar shqiptar tash e pesë shekuj. Pesë shekuj
edukim, arsimim dhe traditë islame nga populli
shqiptar është jo më shumë se një mishërim, zgjidhje dhe shprehje e vullnetit për t’u përfaqësuar si të
tillë. Është thënë edhe nga kokat më të shquara të
kombit se, po të mos ishte Islami pjesë e identitetit
kombëtar shqiptar, shqiptarët do të mund të ishin
më të përparuar, më të integruar, por ata nuk do të
ishin shqipëtarë. Duke qenë muslimanë, shqiptarët
ruajtën etninë,
gjuhën, kulturën e traditën
shqiptare. Një
elaborim i kësaj
do të mjaftonte
me krahasisim
e shqiptarëve
të Çamërisë
dhe atyre të
Duke u fshehur pas dogmave se, kthimi i shqiptarëve Malit të Zi me
në fenë e të parëve, në fe krishtere, është një unifikim, shqiptarët e
një identitet më i njësuar dhe më i qëndrueshëm, ky
Kosovës. Duke
grup harrojnë se, fillimisht shqiptarët ishin paganë
qenë të besimit
e jo të krishterë, dhe kjo thirrje që po u bëhet shislam, besim që
qiptarëve muslimanë për kthim në fenë e të parëve,
pasuron ndjennë fe katolike, është shumë e dëmshme sepse, me këtë jën etnike,
thirrje po përjashtohen një pjesë e qytetërimit dhe
shqiptarët e
kulturës kombëtare shqiptare fillimisht (duke përfKosovës ruaDuke inkorporuar me cinizën dhe jo hapur fenë si
element i rëndësishëm dhe themelor rreth të cilit
zhvillohej edhe debati, polemika, në popull proklamohet pak më ndryshe dhe me gjuhë kozmetike se,
identiteti shqiptar është kryekëput identitet evropian dhe i mbështetur në qytetërimin e krishterë, si
thoshte njëri grup i intelektualëve, dhe, se identiteti
shqiptar është identitet i mbështetur në dy kultura,
në atë të krishtere dhe në atë islame, pluralist pra,
siç thoshte grupi i dytë. Duke thirrur në kthimin
e shqiptarëve në fenë e të parëve, që ata, grurpi i
parë, pretendonin në fenë katolike, harruan apo
nuk deshtën të kujtojnë se po fyejnë shumicën e
shoqërisë shqiptare, muslimanët. Sipas kësaj, pra
atyre, domethënë se feja islame, së cilës shumica e
shqiptarëve i pëkasin qe më tepër se pesë shekuj, se
kultura dhe qytetërimi islam që bazohet në këtë fe,
nuk e shënojnë aspak identitetin shqiptar?
12