1989 yılında, Avrupa
Parçacık Fiziği Laboratuarı
CERN uzmanlarında Tim
Berners-Lee,
laboratuar
yönetimini ortak bir yazı
biçimlendirme
sistemine
ikna
edebilmek
için,
“Enformasyon
Yönetimi:
Bir Öneri” başlıklı bir rapor
hazırladı. Bu raporda daha
sonra bugünkü Internetin
temeli olacak bilgisayar
şebekeleri arası ağda bilgi
alış verişi için Hypertext’in
ortak yöntem olmasını
önerdi. Bu öneri bugünkü
HTML’nin temeli oldu.
Interneti
Internet
yapan iki unsur vardır:
Birincisi bilgisayarlar arası
iletişimi gerçek zamanlı
olmaktan çıkartan bağlantı
protokolünün
(HTTP)
geliştirilmesi; diğeri ise
HTML dilinin ortak dil
olarak
benimsenmesini
mümkün kılacak basitlikte
olmasına karşın, bir metinin
biçimlendirilmesi ve resim,
ses,video gibi diğer unsurlarla
bütünleştirilmesini
sağlayabilecek
yeterlikte
olması.
Bugünkü
Internet’in
temeli olan üniversiteler
ve araştırma kurumlarının
bilgisayar ağlarını birbirine
bağlayan ağlar 1980’lerin
başlarında
bağlantının
gerçek zamanlı olmasını
gerektiriyordu. Internet’in adı
da ağlar arası ağ anlamına
gelen İngilizce “Internetworks-network:Inter-net”
kısaltmasından doğmuştur.
Bir bilimadamı bir başka
bilimadamının bilgisayarının
bulunduğu ağa bağlandığı
zaman, bu bağlantı, gerekli
dosyanın bir bilgisayardan
diğerine aktarılması süresince
devam etmek zorunda idi.
İki bilgisayar, aralarında
gidip gelen bilginin hata
kontrolünü ancak gerçek
zamanlı bağlantı olursa
yapabiliyorlardı.
HTTP
(Hypertext
Transmission
Protocol
–
Hypertext
İletişim
Kuralları) ise iki bilgisayarın,
alışverişin hatasız olduğunu
denetlemek için, bilginin
tümü alıp-verilinceye kadar
birbirine bağlı kalmaları
zorunluluğunu
ortadan
kaldırıyor. Bu zorunluluğun
kalkmasının önemi; örneğin:
Otomobille bir yerden
diğerine gideceksiniz, takip
edeceğiniz yolda inşaat var
ve yol kapalı. Yolun kapalı
kısmını atlamanız için gerekli
servis yolu da yok.Bu durumda
yolculuğunuz ilk engelde
sona ermiş olacaktır. Oysa
daha dolambaçlı da olsa bir
servis yolu olsaydı, yolunuza
devam etmiş olacaktınız. İşte
HTTP ise sürekli bir servis
yolu sağlamayı öngörüyor
ve bu yolun hem gidişte hem
de gelişte izlenecek levhaları
gibi, kıtalararası telefon
bağlantılarının
kesilmesi
halinde, bilgisayarlar arası
iletişimin devamını sağlıyor.
HTTP’nin
resmen
standart olarak tanınması,
1990 yılında World Wide
Web
Konsorsiyomu’nun
(W3C) kurulmasıyla mümkün
olduğu
için,
bugünkü
Internet’in
de
doğum
tarihi 1990 yılı sayılabilir.
Doğumundan bugüne 10
yıl bile geçmemiş olmasına
rağmen, Internet’in hem
HTTP hem de HTML ilkeleri
ihtiyaca yetmiyor ve sürekli
kendini yeniliyor.
HTML, Web tasarımcısına,
belgelerini
ziyaretçinin
ekranında nasıl oluşmasını
istiyorsa öyle şekillendirme
imkanı verir.
25