84
Kaynakça
Subanova, A. (2013). Türkiye’deki Kırgız ve Kazak Kökenli Göçmen Girişimciler
Üzerine Bir Alan Araştırması.
Tekeli, İ., & İlkin, S. (1993). Osmanlı İmparatorluğu’nda eğitim ve bilgi üretim
sisteminin oluşumu ve dönüşümü (Vol. 154). Türk Tarih Kurumu Basımevi.
Tekin, M. (1999). Girişimcilik, Kendi İşini Kurma. Konya: Damla ofset.
Toksöz, G. (2007). Turkiye’de Kadın İstihdamının Durumu. ILO.
TSGD (2014), 2009 – 2014 Teknogirişim Dönem Raporu, Bilim, Sanayi ve Teknoloji Bakanlığı
TTGV (2014), Ekoskop: Sürdürülebilir Rekabet İçin Temiz Üretim, Türkiye Teknoloji Geliştirme Vakfı, Yayın No: T/2014/05, Ankara
Verimlilik Genel Müdürlüğü (2016), Temiz Üretim Bilgi Platformu: Kavramsal
Çerçeve, http://www.temizuretim.gov.tr/kavramsalcerceve.aspx
UNCTAD (2012), Entrepreneurship Policy Framework and Implementation Guidance, United Nations Conference On Trade And Development
Volery, T. (2007). Ethnic entrepreneurship: a theoretical framework. Handbook
of research on ethnic minority entrepreneurship, 1, 30-41.
WorldBank. (2013). Crowdfunding’s Potential forthe Developing World.
Yelkikalan, N., Akatay A., Yıldırım H. M., Karadeniz Y., Köse C., Koncagül Ö.
Ve Özer E. (2010). “Dünya ve Türkiye Üniversitelerinde Girişimcilik Eğitimi: Karşılaştırmalı Bir Analiz”, KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 12 (19),
s.51–59.
Yetim, N. (2002). Sosyal Sermaye Olarak Kadın Girişimciler: Mersin Örneği.
GEI (2016), Global Entrepreneurship Index, Global Entrepreneurship and Development Institute