Kaynakça
83
Öztürk, A. O. (2012): Kamu Örgütlerinde Girişimcilik, İş, Güç, Endüstri İlişkileri
ve İnsan Kaynakları Dergisi, 14 (4), 153 – 169.
Peters, G. (2001). Agenda-setting in the European Union. European Union-power and policy-making. 2nd edition. Abingdon: Routledge, 78-94.
Pisturi, D., Huang, W., Oksoy, D., Zhao J, J., & Welsch, H. (2001). Entrepreneurship in China: characteristics, attributes, and family forces shaping the emerging
private sector. Family Business Review, 14(2), 141-152.
Polat, D. D. (2011). Girişimcilik Motivasyonu Ve İşletme Yenilikçiliği Arasındaki
İlişkinin Araştırılmasına Yönelik Turizm İşletmelerinde Bir Araştırma. Girişimcilik
Ve Kalkınma Dergisi, 6(2), 227-254.
Raichaudhuri, A. (2005). Issues in Entrepreneurship Education.Decision..32(2),
73-84.
Rasmussen, E. ve Sorheim, R. (2006). Action Based Entrepreneurship Education.
Technovation. 26( 2). 185-194
Sekman M. (2005). Her şey Seninle Başlar. Alfa Yayınevi. İstanbul
Seyfullahoğulları, A. (2011). Türk Girişimcilerinin İş Ve Yaşam Değerlerinin Demografik Değişkenlerle İlişkisi Üzerine Bir Araştırma: Bursa İli Uygulaması”, Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 13( 1), 155–175
Sinnya, U., & Parajuli, N. (2012). Immigrant Entrepreneurship: Why Immigrants
choose to become self-employed?: A Qualitative study of South and Southeast
Asian Immigrant Entrepreneurs in Umea City.
Sirman, N. (1989). Turkish Feminism: A Short History. New Perspectives on Turkey, 3(1), 1-34.
Soysal, A. (2010). Türkiye’de Kadın Girişimciler: Engeller Ve Fırsatlar Bağlamında
Bir Değerlendirme. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 65(01), 083-114.