Η απάντηση είναι ένας πολύπλοκος συνδυασμός όλων των πιο πάνω
καθώς και των άλλων ερεθισμάτων από το περιβάλλον του.
Προκύπτουν όμως και κάποια επόμενα ερωτήματα: Γιατί αυτή η
συμπεριφορά από όλους αυτούς; Γιατί το «εκπαιδευτικό» σύστημα
λειτουργεί με αυτό τον τρόπο; Γιατί έχουμε τα κίνητρα που έχουμε; Γιατί
ένα παιδί χάνει το ενδιαφέρον του για μάθηση; Γιατί όλοι αυτοί οι
χωρισμοί στις οικογένειες; Γιατί κάποιοι ζουν στη φτώχεια; Γιατί το να
εξασφαλίζεις τις βασικότατες ανθρώπινες ανάγκες σου συνεπάγεται
έλλειψη επαφής με τα αγαπημένα σου πρόσωπα; Γιατί όλοι αυτοί οι
εθισμοί; Γιατί υπάρχουν συμμορίες και βαποράκια ευθύς εξ αρχής;
Αναλύοντας κάθε νέα απάντηση στα πιο πάνω ερωτήματα κινούμενοι
προς τα πίσω, δημιουργώντας νέες ερωτήσεις και απαντήσεις,
καταλήγουμε αναπόφευκτα στην ίδια την κοινωνική δομή, στις
προϋποθέσεις πάνω στις οποίες το κοινωνικό σύστημα λειτουργεί και
στις αρχές και αξίες που ανακύπτουν από αυτές τις προϋποθέσεις.
Εν τέλει, σχεδόν κάθε πράξη συμπεριφοριακής βίας προκύπτει ως
αποτέλεσμα της δομικής βίας, έστω και αν επιφανειακά μια
μεμονωμένη πράξη φαίνεται αποκομμένη από τα θεμέλια της
κοινωνικής δομής. Πολύ απλά, αν το κοινωνικό περιβάλλον παράγει
καταπίεση με βάση τη διάρθρωσή του, θα ζούμε βλέποντας και
συμπεριφοριακή βία.