Δυστυχώς, εν έτη 2016, όταν αναφερόμαστε στον «σχεδιασμό» ενός συστήματος
υγείας ουσιαστικά εννοούμε το χρηματοοικονομικό σχεδιασμό τού όλου
ε γχειρήματος. Πάνω στην εξασφάλιση και διανομή ενός χρηματικού
προϋπολογισμού θα χτιστεί έπειτα η εξασφάλιση, διανομή και λειτουργία των
πόρων, του προσωπικού και των ιατρικών τεχνολογιών. Βάσει ενός τεχνητού
περιορισμού, του μπάτζετ, θα καθοριστεί ποιο μέρος του πληθυσμού θα καλύπτεται
από τις υπηρεσίες, σε ποιες περιπτώσεις και σε ποιο βαθμό. Σε αυτόν τον τύπο
σχεδιασμού σπαταλάται ο χρόνος και η ενέργεια αυτών που διαμορφώνουν και
διαχειρίζονται τέτοια συστήματα. Δε ν
επιστρατεύεται η επιστημονική μέθοδος για
τον σχεδιασμό, αλλά μία μέθοδος
«παζαρέματος» όπου γίνεται
προσπάθεια να μείνουν όλες οι
πλευρές ευχαριστημένες.