TED Meşale Dergisi Haziran 2014 18. Sayı | Page 21

Sizi kısaca tanıyabilir miyiz?
Ben İrfan Değirmenci. 1988-1995 yılları arasında 7 yıl
TED Ankara Koleji öğrencileri arasındaydım. 1995’te mezun oldum. Sonra Ankara Üniversitesi İletişim Fakültesi
Gazetecilik Bölümü’nü kazandım. Aşağı yukarı 17 senedir de sektörde televizyon haberciliği yapıyorum.
Çocukluk hayallerinizde kamera karşısında olmak
var mıydı?
Evet vardı. Biraz hırslıydım. Aslına bakarsanız her şey
Ankara Koleji’nde başladı. Lisede Kolej’in tiyatro kolundaydım. Lise birinci sınıfta “South Pasific” adlı İngilizce
bir müzikal sahneye koymuştuk. Sonra da Kurtuluş Savaşı yıllarını anlatan Türkçe bir oyunda, Candan Can Koparmak’ta oynadım. Sahne tozunu yutunca ben aslında
oyuncu mu olsam diye düşünüyordum. Konservatuar
sınavını kazanamadım. Gazetecilik bölümünü kazandım. Üniversitede gazeteciliğe devam ettim ama hep göz
önünde olmak, sahnede olmak ya da kamera karşısında
olmak gibi hevesim vardı. Hatta şöyle bir anekdot aktarayım:

Oysa salon doluydu. Ödül alan diğer arkadaşlar da vardı.
Ben küçük bir hile ile televizyona çıkmıştım. Sonrası çorap söküğü gibi geldi zaten.
Haber yapmanın, haberleri insanlara duyurmanın
dünyada olup bitenleri merak etmekle bir ilgisi olduğunu düşünüyor musunuz?
Merak habercilikte çok önemlidir. Az evvel anlattığım
olaydan 10-15 sene sonra sahada muhabirlik yaptım.
12 yıl Ankara’da muhabirlik yaptım. Neredeyse bütün
televizyonların Ankara bürolarında çalıştım. Yine benzer

İlkokuldayken, valilik öğretmenler günü ile ilgili bir kompozisyon yarışması açmıştı. Ablam da bir kompozisyon
hazırlamış ancak göndermeye cesaret edememişti. Ben
de kompozisyonu alıp kendimce düzenleyip altına da
adımı yazıp gönderdim. Çok kötü bir şey yaptım amagönderdiğim kompozisyon Ankara üçüncüsü oldu. Sonra -bunlar hep kötü örnek olacak- Ankara Valiliği tören
düzenledi bununla ilgili. Televizyonun tek kanallı dönemleriydi. TRT etkinliğe muhabir göndermişti ama törene
katılacak olanlar geç kalmıştı. Televizyoncular salonun
kapısında beni gördüler. Bana sordular “ödül kazanan
gençler nerede?” diye. Ben de “Hepsi gitti, bir tek ben kaldım” dedim. Benimle röportaj yaptılar. O zaman TRT’de
çıkmıştım. Televizyona ilk çıkışım bu şekilde olmuştu.

RÖPORTAJ 18