Çok zorlu rakipler var değil mi? Çocuklarınız yukarıda birkaçı sıralanan
ve yüzlercesi daha rapor edilen özelliklerin bir kısmını, birçoğunu ya da
hiçbirini göstermemiş veya gösteremeyecek olabilir. Başkası ile yarışmak ne mümkündür ne de böyle bir tercihin sonu gelir. Ancak gerçek
tutku ve güç yarışmadan bir insanın bir şeyi kendisinin yapmak istemesinden kaynaklanır. Önemli olan yukarıda sıralananlar karşısında bir
avantaj ya da dezavantaja sahip olmadığınıza inanarak işe başlamanız
olmalı.
Dünya sadece çok zeki insanlar ya da daha az zeki insanlar yüzünden
bu durumda değil. Anne ve babalarımızı yıldızlı karnelerini inceleyerek
sevmeye karar vermedik. Mutlu ve başarılı olmanın yolu çocuğunuzun
hangi “özellik” ve “yeteneklerine” sabırla odaklanarak “birlikte geliştireceğinize” karar vermenizde saklı. Yukarıda açıklamasını yazının ilerleyen bu bölümüne ertelediğimiz şart buydu: abartmadan ve yetersiz
görmeden “birlikte odaklanarak ve davranarak” neler yapabileceğimizi
açığa çıkarmak.
Sürdürülebilir gerçek başarı bireyin içinde kendini gördüğü ve kendi bakış açısına göre organize ettiği durumların, amaçların sonucu olarak
açığa çıkar. Daha açık bir örnek vermek gerekirse; kaygılı, beklentileri
olan ve çocuklarının enerjisini çalan “yetenek avcısı anne ve babalar”
şöyle davranabilir: Bir boyama ile yanlarına gelen çocuklarına “çok güzel, babası bakar mısın harika olmuş, bu yaptıklarının en güzeli” ifadesini “ancak mavinin yanına bir dahaki sefere...” ya da “boya kaleminle
şimdi tut elimden bak böyle çizginin dışına çıkmayınca daha güzel değil
mi evet aferin...” gibi ifadeler. Yaşamımızı kuşatan bu ve benzer örnekler
bir süre sonra bizi, çocuğumuzu ya da uğraş veren eğitimcileri fazlasıyla yorabilir. Çünkü kontrol dış kaynağa odaklanmıştır ve tepkiler normal
DOSYA 27