Belevenissen van een nieuwkomer
Natuurlijk evenwicht
Het valt me op dat we hier dichter met de natuur meeleven.
Dat vind ik verrassend, omdat ik eerder niet het gevoel
had dat we dat niet deden. De tuin is groter en het
moestuinieren is nieuw. Dat zal zeker verschil maken. Op de
een of andere manier merken we hier minder controle over
natuurverschijnselen te hebben dan dat we dachten toen we in het Westen van het
land woonden.
De mollen graven hier van alle kanten de tuin in en om. Inmiddels hebben we naast
de nadelen, grote hopen en lelijke plekken in het gras, verzakken van de bestrating,
ook voordelen ontdekt. Volgens ons graven ze ’s nachts de moestuin in en eten er
de slakken van de sla, biet, kool en courgette. Mensen uit het dorp klagen over de
hoeveelheid slakken. Dan kan ik tenminste blij zijn met de mollen, al valt dat niet
steeds mee eerlijk gezegd.
Zo hebben we eind van de zomer een paar weken langpootmuggen tegen de
buitenmuren. Heel veel en elke dag weer. Na een paar dagen huppen er kwikstaartjes
door de tuin, van die leuke grijs-wit-zwarte vogeltjes met een lange staart die
tijdens het lopen op en neer wippen. En wat blijkt? Zij zijn gek op langpootmuggen.
Dag in dag uit huppen ze om het huis, tegen de ramen en pikken een voor een
de muggen op. Doordat ze zo dicht tegen de ramen aan zitten, leer ik dat het
steeds hetzelfde groepje is. Er is er een met een mank rechter pootje, een met een
frommelig kapseltje, eentje die een perfect strakke tekening van veren heeft. Na een
paar weken zijn de muggen “op” en zijn de vogels ook weg. Jammer, want ik hou erg
van deze parmantige vogeltjes. En fijn dat ze ervoor hebben gezorgd dat er minder
langpootmuggen als emelten straks ons gras gaan vernielen.
Hadden we vorig jaar een heel vroeg voorjaar, waardoor we al meteen achterliepen
met de moestuin, hebben we dit jaar een laat voorjaar met heel lang nog koude
nachten. De zaden ontkiemen zo langzaam en het duurt eindeloos voordat de
kiemplantjes gaan groeien. Vorig jaar hebben we bijna niet hoeven sproeien. Steeds
als het droog werd, viel er weer een mals buitje. Dit jaar is het juist zolang droog dat
zelfs de bomen en het gras er last van hebben. Waren we vorig jaar veel tijd zoet met
onkruid wieden, dit jaar zijn we veel bezig met water geven. Bijna geen onkruid.
Lijkt de zomer begin september ineens afgelopen en lijkt de herfst nu in november
nog niet echt begonnen te zijn. Steeds beter leren we ons te schikken naar hoe het
dit keer gaat. We blijven er steeds rustiger onder. Het gaat zoals het gaat. Dat is wat
we altijd zo bewonderen in boerenmensen. Zij bewegen mee met dat wat we niet
veranderen kunnen. En dat is bijzonder levenswijs.
Een hele fijne eindejaarstijd g ]