þörf. Þegar eigandinn er sannur leiðtogi
og hefur fulla stjórn á sínum hundum
læra hundarnir að búa saman í sátt og
samlyndi.
Þar sem tveir hundar búa saman er
annar hundurinn ofar hinum og það er
nauðsynlegt að styðja þann hund í því
hlutverki. Yfirleitt er það sá eldri eða sá
sem var fyrr á heimilinu. Það þýðir ekki
að hinn hundurinn fái ekki stuðning
eða að verið sé í liði með öðrum. Þetta
er hreinlega þeirra eðli og þannig líður
þeim best og líkurnar á átökum og
valdabaráttu á milli þeirra minnka.
Að velja hundinn
Að eiga tvo hunda
Höfundur og ljósmyndir: Þórunn Inga Gísladóttir
Það færist í vöxt að hundaeigendur haldi tvo hunda og fólk
talar gjarnan um að betra sé að vera með tvo hunda en
einn. Ef maður á hvort eð er einn, af hverju ekki að bæta
öðrum við? Fyrirhöfnin sé nánast sú sama og tveir hundar
veiti meiri ánægju en einn. Fólk með einn hund er jafnvel
með samviskubit að hafa hann einan. Rökin eru gjarnan að
auðveldara sé fyrir hundinn að hafa félagsskap, hann geti
verið lengur einn heima og það þurfi ekki að sinna honum eins
mikið þar sem hann hafi leikfélaga. Þetta eru góðar og gildar
ástæður í sjálfu sér og alveg eðlilegt að fólk velti þeim fyrir
sér. En hvað mælir með og á móti því að halda tvo hunda?
Er eðlilegra fyrir hunda að vera fleiri en einn? Hvenær er rétti
tíminn að bæta öðrum hundi við? Hvernig er best að standa
að uppeldi og þjálfun?
Hópeðli hunda
Hundar eru í eðli sínu hópdýr þar
sem skýrar reglur ríkja um hver sé
leiðtoginn. Hver hundur hefur ákveðna
stöðu, frá æðsta leiðtoga niður í þann
sem er neðstur í virðingarstiganum.
Menn verða að skilja þetta eðli hunda
til að þeir geti búið í sátt og samlyndi
með þeim. Forverar heimilishunda
lifðu villtir saman í hópum. Stöðugleiki
innan hópsins gat ráðið úrslitum um
afkomu hans. Hundarnir þróuðu með
sér samskipti til að halda friðinn og til
að forðast slagsmál innan hópsins og
4 · Sámur 3. tbl. 42. árg. desember 2015
sundurlyndi. Augnaráð, líkamsstaða,
glefs, urr og að taka í háls hvors annars
eru allt atferli í þessum tilgangi.
Eigandi þarf að gera hundum grein
fyrir því að þeir séu neðstir í virðingarstiganum á heimilinu. Og það er ekkert
slæmt fyrir þá, því ótrúlegt en satt, þá
eru þeir mjög hamingjusamir með þann
stað. Hundar verða óhamingjusamir
og stressaðir þegar virðingarröðin er
óljós og þeir þurfa að prufa fólkið í
kringum sig til að fá úr því skorið hver
staða þeirra sé innan hópsins. Hundur
tekur völdin ef hann heldur að þess sé
Alltaf er hægt að finna hundi annað
heimili ef hlutirnir ganga ekki upp. En
það reynir á alla sem hlut eiga að máli.
Það er sérstaklega erfitt fyrir hundinn
sem lendir í því að þurfa að fara.
Það getur líka haft slæm áhrif á hinn
hundinn ef ekki er vel að hlutunum
staðið. Nauðsynlegt er því að vanda
valið og hugsa sig vel um áður en farið
er af stað að finna annan hund.
Stærð, hárlos, feldhirða, virkni, gelt og
hreyfiþörf eru allt atriði sem hafa ber í
huga við val á öðrum hundi. Líka er vert
að athuga að líklegra er að hundum
af sitt hvoru kyninu semji betur þó svo
að vandamál geti fylgt þegar tík lóðar.
Meiri hætta er á slagsmálum þegar
hundar eru af sama kyni þó svo að oft
gangi það líka alveg. Það getur valdið
miklu álagi á tvo hunda af sama kyni,
sem eru fastir í sömu aðstæðunum,
ef annar er í eðli sínu mjög ráðríkur og
hinn undirgefinn. Þá er líklegt að sá sem
er í eðli sínu dóminerandi verði það
enn meira og sá undirgefni verði enn
undirgefnari þar sem þeir eru alltaf bara
tveir. Eðli þeirra ýkist í aðstæðunum og
bilið á milli þeirra eykst. Annað væri ef
þeir væru í stórum hundahóp þar sem
álagið dreifist á fleiri hunda. Hundar
af sama kyni sem búa saman þurfa
að gera upp á milli sín hvor ræður.
Tveimur tíkum er hættara við að semja
illa en tveimur rökkum. Svo virðist sem
þær eigi erfiðara með að ákveða hvor