Pomeranian fyrir og eftir snyrtingu
þeir séu af sömu tegund. Feldgerð er
mismunandi og hver einstaklingur er
sérstakur. Hundasnyrtarnir þurfa að
gæta þess að fara vel að hundunum svo
þeir fái góða reynslu af snyrtingunni.
Sumir hundar njóta þess að fara í
snyrtingu en aðrir eru ekki eins kátir
með það og eru jafnvel smeikir. Enn
aðrir eru ekki hrifnir af því að fara í bað
og fara jafnvel í fýlu.
Þegar búið er að taka á móti fyrstu
hundunum er vanalega byrjað á að
klippa klær og raka eða grunnklippa
ef við á til að spara tíma og þeir eru
svo settir í bað. Flestir hundar eru
baðaðir tvisvar og notuð er hársápa
sem hentar viðkomandi hundi. Sumir
eru með ofnæmi á meðan aðrir þurfa
sterkari sápu til að ná til dæmis húðfitu
úr feldinum. Hárnæring er sett eftir á
ef hún hentar þeirri feldgerð. Næringin
er skoluð vel úr og svo eru hundarnir
þurrkaðir með handklæði og settir upp
á snyrtiborð á ný. Næst eru þeir blásnir
þurrir með kraft- og/eða standblásara.
Í blæstrinum eru greiddar úr flækjur,
ef einhverjar eru eftir, því þær sjást vel
í blæstrinum eftir baðið. Greitt er yfir
með greiðu til að ganga úr skugga um
að allar flækjur séu farnar.
Til eru margar gerðir af burstum,
greiðum og skærum sem henta ýmsum
feldgerðum. Sumir hundar koma
einfaldlega í bað og blástur, þar sem
öflugir hárblásarar eru á stofunum, til
að losa heimilið við hárin ef hundurinn
er í hárlosi. Hundarnir eru síðan klipptir
þegar þeir eru orðnir alveg þurrir.
Klippt er undir þófum áður en þeir eru
afhentir eigendum sínum.
þá reglulega. Gott er að athuga
flókamyndun á síðum feldi og sjá
hvort sár eða óeðlilegir hnúðar séu til
staðar. Mikilvægt er að skoða og lykta
úr eyrum, sem eiga að vera fölbleik og
lyktarlaus. Augu eiga að vera björt og
rök með bleikri slímhúð og einnig er
gott að skoða þófa sem og kynfæri og
endaþarm.
Starf hundasnyrta er skemmtilegt,
krefjandi og getur verið líkamlega
erfitt og þarf fólk að læra að beita sér
rétt. Einnig er að sjálfsögðu mikilvægt
að vera þolinmóður og kunna að
umgangast mismunandi hunda en það
má með sanni segja að það sé gefandi
og skemmtilegt að vinna í kringum dýr.
Flækjur geta valdið miklum óþægindum
og jafnvel sárum og sýkingu ef þær
eru ósnertar lengi. Bleyta safnast fyrir
í þeim og þær toga í húð hundsins og
hamla því að hún geti andað. Sumir
eigendur átta sig ekki á flókum og
greiða jafnvel bara yfirborðið en gleyma
að lagskipta feldinum og fara skipulega
í gegnum allan hundinn til að leysa þær
allar, sem er nauðsynlegt. Til eru margs
konar burstar á markaðnum og hafa
mjúkir vírburstar eða svínshára/nylon
burstar reynst best á flækjur. Einnig má
notast við fingurna til að taka flækjur
í sundur. Gott er að renna svo yfir
hundinn með greiðu alveg inn að húð,
sem á að renna án fyrirstöðu í gegn, til
að athuga hvort allar flækjur séu leystar.
Algeng flókasvæði eru bak við eyru,
undir framfótum, í buxum og á bringu.
Bursta skal reglulega yfir síðhærða
hunda svo flækjur nái ekki að myndast,
sérstaklega þegar blautt er úti.
Það er mikilvægt fyrir alla eigendur
að fara vel yfir hundana og skoða
Ljósmyndir voru teknar á
hundasnyrtistofunni Dekurdýrum.
Sámur 3. tbl. 42. árg. desember 2015 · 25