óöruggir með sig, samþykki ekki handfjötlun og tannaskoðun
sem geri dómara erfitt fyrir og standi illa sem hefur áhrif á
byggingu þeirra. Það gefur auga leið að hegðun sem þessi getur
haft mikil áhrif á árangur hundsins á sýningum.
Sýningarstelling: Öllum hundum er stillt upp í svokallaða
sýningarstellingu, eins og áður sagði, en þannig dæma dómarar
meðal annars byggingu þeirra. Gott er að byrja snemma að
kenna hvolpinum og er skipunin „standa“ alveg jafn mikilvæg
og „sestu“ og „leggstu“ ef ætlunin er að sýna hvolpinn. Misjafnt
er hvernig tegundum er stillt upp og er um að gera að kynna
sér það vel áður en hafist er handa við þjálfunina. Mikilvægt er
að þjálfa þetta í litlum skrefum. Byrjið á því að fá hvolpinn til að
standa. Þegar vel gengur er hægt að taka næsta skref sem er að
venja hvolpinn við þau handtök sem eru nauðsynleg til þess að
stilla honum upp. Ef þetta gengur vel og hvolpurinn getur verið
Öllum hundum er stillt upp í svokallaða sýningarstellingu og er hún misjöfn eftir tegundum. Mikilvægt
er að kenna hvolpinum/hundinum að standa í sýningarstellingu og venja hann á að vera skoðaður.
Ljósm. Ágúst Ágústsson.
kyrr í stellingunni í nokkrar sekúndur er um að gera að stíga
næsta skref í þjálfuninni og fá einhvern „ókunnugan“ til að skoða
og handfjatla hundinn á meðan haldið er við hann í stellingunni.
Rakkar þurfa að vera vanir því að eistu þeirra séu skoðuð. Hér
gildir það sama og við borðþjálfunina, sá „ókunnugi“ ætti að
byrja á því að mynda jákvæða tengingu við hvolpinn með því
að strjúka honum og lauma jafnvel að honum verðlaunabita og
vinna sér þannig inn traust hans áður en hann handfjatlar hann.
Þetta gildir einnig um fullorðna hunda.
Taumganga: Hreyfingar hunds eru afar mikilvægar þegar hann
er dæmdur. Þegar hundur er hreyfður er mikilvægt að hann
fylgi sýnanda sínum vel. Þar af leiðandi er gott að kenna honum
snemma að ganga fallega í taum (ekki í beisli). Hafið það alltaf
að markmiði að hundurinn geti sýnt náttúrulegar og frjálsar
hreyfingar í lausum taum. Hundurinn sýnir ekki réttar hreyfingar
ef hann streðar, ef alltaf er verið að kippa í hann, taumurinn er
of strekktur eða þegar hann hoppar og skoppar allan hringinn.
Flestir dómarar gefast fljótt upp á að skoða hundana ef þeir geta
ekki dæmt hreyfingar þeirra.
Allir þeir þættir, sem fjallað er um hér að ofan, eru mikilvægir
Dómari á að geta handfjatlað og skoðað hundinn, bæði á borði og gólfi, eins og hann þarf. Þar
af leiðandi er mikilvægt að hundurinn sé öllu vanur og hagi sér vel á meðan hann er skoðaður.
Með reglulegri og jákvæðri þjálfun verður hundurinn smám saman öruggur á borðinu.
Ljósm. Sigurgeir Jónsson.
við þjálfun hvolpsins/hundsins. Gætið þess alltaf að hafa alla
þjálfun jákvæða og skemmtilega og dettið ekki í þá gryfju að
æfa of lengi í einu. Hættið alltaf þegar vel gengur. Smám saman
er svo hægt að þjálfa á nýjum stöðum til þess að venja hvolpinn/
hundinn við alls kyns aðstæður. Gott er að venja hundinn við
sýningartaum strax. Notið alltaf sýningartaum þegar þið
þjálfið það sem tengist sýningum. Smám saman fer hann að
tengja tauminn og æfingarnar saman. Athugið að stundum er
nóg að hrósa hundinum. Ekki er nauðsynlegt að gefa honum
verðlaunabita í hvert sinn sem hann stendur sig vel. Þegar vel
gengur er um að gera að draga úr verðlaunabitunum og nota
frekar hrós í staðinn, verðlaunabitarnir eiga bara að vera „spari“ .
Athugið líka að verðlaunabitarnir þurfa ekki að vera stórir. Oft er
nóg fyrir hundana að fá bara að finna bragðið.
Í næsta tölublaði Sáms verður fjallað um þá þætti sem einkenna
góðan sýnanda og það sem mikilvægt er að hafa í huga við
undirbúning, á sýningarsvæðinu og inni í sýningarhringnum.
Þegar hundur er dæmdur á hundasýningum á hann að sýna náttúrulegar hreyfingar í lausum taum.
Mikilvægt er að hann fylgi sýnandanum vel og til þess að það takist þarf reglulega taumþjálfun.
Ljósm. Theodóra Róbertsdóttir.
7