Deren ÇUKUR
SAYFALARDA KENDİNİ BULMAK
İnsan kitap okurken farklı dünyalara seyahat eder . İlk sayfadan itibaren dünyadan soyutlanır ve farklı maceralara atılır . Bazen karakterler ile o kadar bütünleşiriz ki onların hissettikleri şeyleri hissederiz . Kitaptaki karakterin utancını hissederiz mesela . Hatta belki sırf o utandı diye yanaklarımız kızarır . Ve o tuhaf his … Kimi zamansa bitirmek bile istemeyiz kitabı . Çünkü içinde kendimizi buluruz . Her bir satırda söyleyemediğimiz , söylemeye korktuğumuz kelimeler yazar adeta . Bittiğinde ise , boş hissederiz . Sanki ait olduğumuz yeri bulmuş ve kaybetmiş gibi .
Mesela ben kimse olmadığında en sevdiğim kitabı okurum . Çünkü ne yaşamış olursam olayım , o kitap hep beni yansıtır . Kitabı okuyamadığımızda bile onunla ilgili hayaller kurarız kimi zaman ya da gerçekte olsa neler olabileceğini hayal ederiz . Son sayfayı okuyunca tekrar kapağına bakar ve düşünürüz . Kapaktaki resmin anlattıklarını , replikleri , olayları düşünürüz . Bazı sayfalarda gözyaşlarımız ıslatır sayfayı , bazılarındaysa gülmekten nefes alamaz hale geliriz .
Sizi bilmiyorum ama ben bir kitap okurken sayfalarını koklarım . O koku bana başka kitapları hatırlatır . Başka zaman ve duyguları .
İnsan her şeyde kendisinden bir parça bulabilir . Ama yalnızca kitaplarda tamamını bulabilir . Bir insan hakkında en çok bilgiyi en sevdiği kitap verir . Çünkü o kitabın cümlelerindedir o kişinin hisleri .
Derin DEMİRCİ
KENDİMLE YÜZLEŞMEK
Şimdi bir bisikletle sahil turu yapsam … Kendimi denizden esen o hafif rüzgâra kaptırsam ... Kendimle baş başa kalıp bazı şeyleri düşünebilsem …
İnsanın kendi içinde böyle şeyleri yaşadığı zamanlar çok fazla olur . Kendisiyle baş başa kalmak ve bazı şeyleri düşünmek ister .
İşte ben o insanlardan biri oldum hayatım boyunca . Hayatımın her kötü anında gerçeklerden kaçıp , belki de sadece bildiğim doğrulardan uzaklaşıp bisikletle bir sahil turu yapmak istedim . Bir kereliğine de olsa o rüzgâra kapılmak istedim . Ama hiçbir zaman bunu başaramadım .
Hayatımda hep yapmak istediğim ama hiçbir zaman başaramadığım bir şeydi bu . Kendimle yüzleşmek … Bazen kendime “ Ne olurdu kaçmak zorunda kalmasaydım ya da beylik bir düşünce içerisinde kalmasaydım da yazmak , anlatmak bu kadar zor olmasaydı …” dediğim çok olur .
Bunu , şimdi daha iyi anlıyorum . Meğerse insanın bir şeyleri elde etmek istiyorsa yaralanmayı da göze alması gerekiyormuş . Gerçeklerden ne kadar kaçmaya çalışırsak çalışalım , onlar bizim önümüzde duran bir engel olarak kalmaya devam edecekmiş .
Artık başardım . Şimdi ne zaman zor bir anım olsa bir bisikletle sahil turu yapıyorum . Kendimi denizden esen o hafif rüzgâra kaptırıyorum . Bunu başardığım için çok mutluyum .
156
158