K O S V IR D IE SIE L
•••
DS. WILLIE BOTHA
DROOGTE...
LEES: Jeremia 14; 1 Kor 13:9-12; Rom 8:28; Rom 5:1-5; Rom 8:35-39
I
n Jeremia 14 het ons met ’n
klaaglied oor droogte te doen.
In die eerste gedeelte beskryf
die profeet op ’n roerende
manier die werklikheid van die
droogte: Die gewone mense sit
in rouklere, die vernames stuur
hul slawe om water te gaan haal
uit die put, maar hulle keer
verslae en verleë terug. Die boere
is moedeloos, hulle koppe hang.
Selfs die takbokke kan nie hulle
kleintjies grootmaak nie en ter
wille van oorlewing moet die
ma-diere na hulle eie behoud
omsien. Die wilde donkies,
wat besonder bestand was teen
droogte, se oë word dof.
Dit verskil nie baie van die
tonele wat in die afgelope tyd in
Suid-Afrika afgespeel het nie.
Boere wat vir die eerste keer in
hul lewe nie ’n pit in die grond
sit nie. Veeboere wat beeste skiet
omdat daar nie water en kos is
nie en voer te duur is, die mark
te swak is. Waar gewoonlik weiveld is, laat die naakte profiel van
die landskap ’n byna onherkenbare plaas. Waar gewoonlik halfryp mielies staan, net die stof in
die wind. Werkers wat afgedank
moet word, sodat die besigheid
kan oorleef. Gemoedere is laag,
morbied en pessimisties. Selfs
die kinders voel dit aan.
Ook die mense in dorpe en
stede begin besef dat hulle nie
so onaantasbaar is as wat hulle
gedink het nie. Talle dorpe se
water is op. Die kos op die rakke
kom uiteindelik uit die veld of
van ’n land af. Op die radio en
televisie hoor ons dat miljoene
tonne graan ingevoer moet word.
Ons geloofslewe word ook
deur die droogte geraak. Ons
kan nie verstaan hoekom God
nie ons gebede verhoor nie. Hoe
kan God toelaat dat diere en
die natuur soveel moet ly? En
mense? Daar is soveel faktore wat
dit alreeds vir boerdery moeilik
maak; het ons regtig nou hierdie
ergste droogte in menseheugenis
ook nodig? Het ons dalk iets
verkeerd gedoen dat God besig is
om ons te straf ? Die skrywer self
stel die vraag so mooi aan God:
“Hoop van Israel, Redder in
tyd van nood, waarom sou U
wees soos ’n vreemdeling in die
land, soos ’n reisiger wat net
’n nag oorbly? Waarom sou U
wees soos ’n man wat verskrik
staan, soos ’n soldaat wat nie
in staat is om te help nie? U is
by ons, Here, ons behoort aan
U, moet ons nie verlaat nie.”
Die droogte in Jeremia 14
word aan Juda se ongehoorsaamheid toegeskryf. Daar was profete
wat in die Naam van die Here
opgetree het, maar God het hulle
nie gestuur nie. Hierdie profete
het valse voorspoed verkondig,
en nou sal God hulle verkeerd
bewys. Juda was ongehoorsaam
aan God. Hulle het God net
nodig gehad wanneer Hy nodig
genoeg was.
Vir ons is dit egter baie
belangrik om nie die felle droogte
wat ons nou verduur, aan God
se straf toe te skryf nie. Ons hoef
nie altyd te verstaan hoekom
rampe, soos droogte, gebeur nie.
Dit is eerder ’n tyd om weer
ons afhanklikheid van God teenoor Hom te erken. Te besef dat
God, ondanks die droogte, nog
vir ons sal sorg en nog vir ons
lief het.
Oor die lang termyn is
droogte goed vir die natuur. Dit
laat die sterker diere en plante
oorleef en veroorsaak dat die
beste genetiese materiaal behoue
bly. Dit is die natuur se manier
om homself uit te sorteer. Die
natuur laat die droogte vir hom
werk. Dalk is dit ook ’n goeie tyd
om ons verhouding met God in
oënskou te neem. Dalk is dit nou
die ideale tyd om jou verhouding met God uit te sorteer.
Miskien is dit ’n geleentheid
om weer te leer bid. In plaas
daarvan om teen die droogte te
rebelleer, moet ons die droogte
toelaat om vir ons te werk. God
toelaat om met die droogte in
ons te werk. Op die lang termyn
sal God alle dinge ten goede
laat meewerk. Ons moet egter
glo en weet dat, ondanks die
droogte, God vir ons lief is en
vir ons sal sorg. Wees ook maar
baie versigtig om die droogte
as God se straf te sien. Maak
ook maar seker in jou lewe dat
God nie net nodig is wanneer
Hy nodig genoeg is nie…
SENWES Scenario • Feb/Mrt 2016
53