Ο πόλεμος είναι, αδιαμφισβήτητα, μια συνθήκη που συμβαδίζει με την ανθρώπινη ιστορία. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα ο πόλεμος αποτελεί το μεγαλύτερο ποσοστό όλων των ιστορικών καταγραφών. Και είναι πολύ πιθανό να συνεχίσει να «μονοπωλεί» σε αυτόν τον τομέα. Με την δημιουργία των Ηνωμένων Εθνών οι πόλεμοι κηρύχθηκαν εκτός νόμου, και πλέον σε όλες τις διεθνείς συμβάσεις γίνεται λόγος για ένοπλες συγκρούσεις ή συρράξεις. Αλλά, όπως είναι προφανές, οι πόλεμοι που θα μας έρθουν στο μέλλον δεν θα έχουν καμία σχέση με τους προηγούμενους, και χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο κυβερνοπόλεμος.
Τι σημαίνει πολύ απλά κυβερνοπόλεμος; Κάθε σύγκρουση δεν θα έχει μια φυσική τοποθεσία, αλλά κάθε επίθεση θα γίνεται από πολλές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, με όπλα όπως οι ιοί υπολογιστών και διάφορα προγράμματα καταστροφικά για τον αντίπαλο. Σίγουρα, όμως, δεν αποτελεί ο παραπάνω τον πιο ολοκληρωμένο ορισμό.
Εδώ τίθεται το ερώτημα τι συμβαίνει με το νομικό πλαίσιο όταν δεν υπάρχει σαφής ορισμός για κάτι. Ποιος, λοιπόν, είναι υπαίτιος για μια «εγκληματική ενέργεια» όταν αυτή λαμβάνει χώρα εκτός των συνόρων ενός κράτους; Πώς καταδικάζεις κάποιον όταν αυτή η ενέργεια δεν είναι αποτέλεσμα ενός; Ευθύνεται εκείνος που δημιούργησε ένα τέτοιο πρόγραμμα, γνωρίζοντας ότι δυνητικά μπορεί να προκαλέσει προβλήματα; Ευθύνεται εκείνος που διατάζει μια τέτοια επίθεση; Ή ευθύνεται αυτός που την εκτελεί; Αν και στον κλασικό πόλεμο τέτοιου είδους ζητήματα φαίνεται πώς έχουν λυθεί, τουλάχιστον, σε κάποιον βαθμό, είναι δύσκολο να πούμε το ίδιο και για τον κυβερνοπόλεμο.
Το θέμα είναι πώς οι νομοθέτες μπορούν να δημιουργήσουν ένα νομικό πλαίσιο για μια πρακτική που οι ίδιοι, στην πλειοψηφία τους, έχουν μαύρα μεσάνυχτα, αν αναλογιστεί κανείς την ηλικία τους και τις συνθήκες, μέχρι τώρα, της ζωής τους; Είναι πολύ λογικό όταν δεν έχεις γνώσεις να μην μπορείς να προβλέψεις γεγονότα και πρακτικές. Εκτός και αν σε αυτή τη διαδικασία συμμετάσχουν hackers, που είναι οι πλέον γνώστες των πρακτικών στον κυβερνοχώρο. Από την άλλη πλευρά, όταν οι ισχυρές κυβερνήσεις επενδύουν όλο και περισσότερα στην κυβερνοασφάλεια και τον κυβερνοπόλεμο, ποιον συμφέρει να δημιουργηθούν περιοριστικοί νόμοι, πέραν των απλών πολιτών;
Defining cyberwarfare...in hopes of preventing it
ευάλωτο σε κυβερνοεπιθέσεις. Το νομικό πλαίσιο σίγουρα είναι αναγκαίο, αλλά, δυστυχώς, τις περισσότερες φορές δημιουργείται κατόπιν εορτής.
Πηγή:https://www.youtube.com/watch?v=ZVoDwtyvDJc
Η σύγχρονή μας κοινωνία αποτελεί μια κοινωνία της πληροφορίας και βασίζεται σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό σε πληροφοριακά και επικοινωνιακά δίκτυα. Αυτά είναι και τα μόνα εργαλεία που χρειάζεται κανείς στον κυβερνοπόλεμο, γι’ αυτόν τον λόγο κάθε κράτος είναι
Βασιλική Πούλου