γο ρατσιστικού και ξενοφοβικού περιεχομένου καταπατά άλλα δημοκρατικά δικαιώματα. Με αυτόν τον τρόπο υποβαθμίζουν την σημαντικότητα της αξιοπρέπειας ανθρώπων με διαφορετικό θρήσκευμα, γλώσσα και καταγωγή. Έχοντας υπόψιν όλα τα παραπάνω είναι εύλογο να αναρωτηθούμε με ποιον τρόπο μπορούμε να αντιμετωπίσουμε διάφορες περιπτώσεις troll και hate speech. Η απάντηση μάς δίνεται στο άρθρο του «Έθνους» όπου βλέπουμε πως κάθε κράτος μέλος της Ε.Έ. έχει έναν φορέα, όπως η Ελλάδα έχει το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας, το οποίο από το 2003 λειτουργεί την Safeline, μία ελληνική ανοιχτή γραμμή καταγγελιών για παράνομο περιεχόμενο στο Διαδίκτυο. Ωστόσο, ο ρόλος αυτής της γραμμής, όπως αναφέρει η Μελτίνη Χριστοδουλάκη, υπεύθυνή της, είναι καθαρά μεσολαβητικός ανάμεσα στον χρήστη και τις αρμόδιες αρχές (Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος κ.ο.κ). Αυτό είναι και ένα ζήτημα που απασχολεί καθώς με αυτόν τον τρόπο γίνεται πιο δύσκολος και χρονοβόρος ο εντοπισμός και ο αποκλεισμός των trolls και hate speech.
Πολλές πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης δίνουν την δυνατότητα απαγόρευσης συγκεκριμένων λέξεων από τους λογαριασμούς καθώς και την επιλογή της αναφοράς σε αναρτήσεις που προωθούν την ρητορική τους μίσους. Εντούτοις, η διαγραφή αυτών των αναρτήσεων παίρνει χρόνο καθώς χρειάζεται να διερευνήσουν κάθε κατάσταση για να επαληθεύσουν το γεγονός. Το κείμενο αυτό είναι ένα έναυσμα για μία συζήτηση και μία περαιτέρω ανάλυση στην ρητορική του μίσους και τα trolls, καθώς και στον διαχωρισμό και ορισμό όσον αφορά τι σημαίνει ελευθερία του λόγου, τι θεωρείται δημοκρατικό δικαίωμα και τι είναι ποινικό αδίκημα.
Πηγές:https://www.efsyn.gr/kosmos/eyropi/21952_o-polemos-ton-trolls, https://www.ethnos.gr/politiki/23590_freno-sti-diadiktyaki-ritoriki-toy-misoys
Ανδρεανα Ταμπουρη
Trolls: το Διαδίκτυο ένα πεδίο μάχης!
Ο ψηφιακός κόσμος μπορεί να αποτελέσει και προσοδοφόρο έδαφος για τους χρήστες που επιθυμούν να εκφράσουν και να διαδώσουν την ρητορική του μίσους. Αν και υπάρχουν αρκετές θεωρίες,που αφορούν την προέλευση καθώς και πότε χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά ο όρος «troll», σημασία έχει πως τα τελευταία χρόνια τα επονομαζόμενα «internet trolls» έχουν οικειοποιηθεί τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με σκοπό να διαταράξουν και να προσβάλλουν διάφορες διαδικτυακές κοινότητες.
Η πιο συχνή εμφάνιση των trolls γίνεται με αφορμή πολιτικά ζητήματα, γεγονότα και πρόσωπα. Χρήστες του διαδικτύου προερχόμενοι από αντίπαλα πολιτικά στρατόπεδα χρησιμοποιούν πλατφόρμες, όπως το Twitter και το Facebook για να «τρολλάρουν» ο ένας τον άλλον. Ένα ενδεικτικό παράδειγμα δίνεται και στο άρθρο της «Εφημερίδας των Συντακτών», τον Απρίλιο του 2015, που αντίπαλοι της Κυβέρνησης Ερντογάν χαρακτήρισαν διάφορους φιλοκυβερνητικούς λογαριασμούς ως «spam» με αποτέλεσμα να απενεργοποιηθούν οι συγκεκριμένοι λογαριασμοί. Αυτή η κατάσταση οδήγησε τον Ερντογάν στην προσπάθεια απαγόρευσης στην πρόσβαση στο Twitter, γεγονός που έγινε πραγματικότητα ένα χρόνο μετά.
Περιπτώσεις σαν την παραπάνω, αλλά και άλλες που αφορούν περισσότερο το «hate speech» στο internet δημιουργούν σύγχυση στους πολίτες για ένα θέμα που μας αφορά όλους: την ελευθερία του λόγου. Στην εποχή μας, όπου η ελευθερία του λόγου είναι θεμελιώδες δικαίωμα, θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι παράδοξο να ζητάμε να απαγορεύεται ο λόγος σε ανθρώπους με συγκεκριμένες απόψεις. Και αυτή είναι μία όχθη του ποταμού που λέγεται ελευθερία του λόγου. Από την άλλη πλευρά, βρίσκονται οι υποστηρικτές της ποινικοποίησης κάθε έκφρασης της ρητορικής του μίσους. Και οι δύο πλευρές προασπίζονται την δημοκρατία. Ωστόσο, η πλευρά που θεωρεί πως δεν καθίσταται ως ποινικό αδίκημα οποιαδήποτε έκφραση μίσους, αγνοεί πως εκφράζοντας έναν λό-