PRZYBIJ PIĄTKĘ! NR 4 (8) – 2018/2019
ZN/AK: O czym opowiadają znani Aktorzy?
O tym, że wchodzenie w rolę jest sztuką. Z wywiadu z Andrzejem Sewerynem szczególnie
pamiętam Jego opowieść o tym, co jest najtrudniejsze dla Niego w pracy aktora. Wyjawił mi,
że najtrudniejszą rolą było zagranie wieszaka, podczas egzaminów do szkoły aktorskiej. Więc
zapytałam: „A jak Panu udało się zagrać ten wieszak?”. Odpowiedział: „Pani Asiu, zagrałem.
Patrzyłem jak on się kołysze i najgorsze było to, że on nie ma uczuć i tego mi w nim brakowało.
Trudno zagrać rolę bez emocji”.
ZN/AK: A jak to jest z rolami u Aktorów?
Pamiętam jak poruszyła mnie rozmowa z Piotrem Adamczykiem, który musiał zagrać w filmie
w stroju niemieckiego oficera. W momencie, kiedy ten strój zakładał, czuł się bardzo źle. Gdy
mi o tym opowiadał widać było emocje. Tak jak w filmie, w którym wcielał się w Papieża Jana
Pawła II. To Człowiek-kameleon i aktorski talent.
ZN/AK: A utalentowani polscy Artyści?
Opowiem tu o Osobie, którą
noszę w sercu od pierwszego
spotkania i która pewnie dla
Was będzie wzorem. To
pierwsza w historii doktor
polskiej piosenki – Pani Irena
Santor. Jej zdaniem, „Talent to
jest dobro powierzone, o które
trzeba dbać”. Jeśli taki macie,
dbajcie o niego. Mam nadzieję,
że to będzie też talent
dziennikarski.
ZN/AK: A zagraniczni Projektanci, których Pani jako dziennikarka poznała?
Do dziś wspominam Kenzō Takadę. Naszą rozmowę o architekturze w modzie i
utalentowanych polskich Projektantach. Był jurorem w konkursie Złota Nitka.
ZN/AK: Czym Panią urzekł?
Zdradzę Wam jeden z tajników. Dziennikarz, chcąc pozyskać informacje nie znając języka, też
jest się w stanie dogadać, jeśli sercem zacznie czuć sztukę i mowę drugiego Człowieka. Co się
okazało? Kenzo nie znał ani języka polskiego ani angielskiego! Ale On chciał mówić, a ja
chciałam słuchać. Takada, jako młody chłopak, chciał się uczyć mody choć wtedy były tylko
szkoły dla dziewczyn. Pożyczał więc podręczniki od swojej siostry i opiekował się dziećmi,
żeby móc być w tym samym miejscu co ona i móc się uczyć. Jego pierwsza pracownia była tak
mała, że mieścił się w niej tylko on na krzesełku, ze swoim notatnikiem do projektów.
Spójrzcie, jakie są tajniki pracy ludzi wielkich. Przede wszystkim są to Osobowości, których
historia jest na tyle ciekawa, że warto ją poznać poprzez pytania w przeprowadzanym
wywiadzie.
KLASY IV – VIII, GIMNAZJUM 26