PRZYBIJ PIĄTKĘ! NR 1(5) – 2018/2019
Deszcz znów pada, lecz nie, to nie deszcz, za ciężkie są te krople. Za gorzkie
To łzy. Łzy wylane z nieba.
Nieba wyzwolonych.
Nieba umęczonych.
Gdzie oczy patrzą z pustym wyrazem twarzy?
W nicość. W nicość-wszystkiego, gdzie wszystko się zaczęło i skończyć się musiało
Krzyki nabrzmiewają i nagle...ani słowa.
Burza umilkła.
Serce zamarło.
Oddech w piersi uwięziony.
Ostatnia łza na ziemie opadła.
Złączone dwa ciała w mocnym uścisku.
Koniec bólu.
Koniec wszystkiego.
A deszcz nadal pada.
Zuzanna Nowacka
KLASY IV - GIMNAZJUM
21