Pierwsze lata wolności w Teatrze Polskim w Poznaniu ( 1918-1924 )
51
ny ” 46 , ale dyrekcja zmuszona została do wprowadzenia kolejnej podwyżki cen biletów w marcu 1920 r . Tym razem zespół aktorski zwrócił się do kierownictwa z żądaniem przyznania im dodatku drożyźnianego , „ zwłaszcza , że personał techniczny i członkowie orkiestry dwukrotnie już uzyskali taki dodatek [...], a dyrekcja teatru , uznając za słuszne żądania artystów , uwzględniła je , aby zapobiec daleko idącym nieporozumieniom ”. Motywując podwyżkę cen , pisano jeszcze : „ Trudne warunki finansowe w jakich istnieć musi ten o własnych siłach utrzymujący się teatr ( opłacający w dodatku niemal szóstą część od swoich dochodów na korzyść miasta ) zmuszają do nieznacznego podwyższenia ceny miejsc wyłącznie tylko na przedstawienia operetkowe . Ceny dramatu z wyjątkiem premier pozostaną bez zmian ” 47 .
Na złą finansową sytuację teatru wpływała zła sytuacja gospodarcza odbudowującego się kraju . Z podobnymi kłopotami borykał się Teatr Wielki powołany do życia w sierpniu 1919 r . przez władze polskie po przejęciu z rąk niemieckich gmachu niemieckiej Opery 48 . Teatr Wielki finansowany był przez Zarząd Miasta , ale był placówką deficytową – koszty jego działalności wynosiły dwa mln trzysta tys . mk , z czego znaczną część subwencjonowało miasto 49 . W sezonie 1919 / 20 dwukrotnie wybuchały tam strajki zespołu artystycznego i orkiestry operowej 50 . Deficytowa w Teatrze Wielkim była działająca tam obok działu muzycznego scena dramatyczna , która nie przyciągała publiczności nie tylko z uwagi na gust poznańskiej publiczności preferującej repertuar operetkowy i komediowy , ale również ze względu na niski poziom artystyczny dawanych tam przedstawień 51 . W konkurencji dwóch scen dramatycznych Teatr Polski zdecydowanie wygrywał .
Kłopoty finansowe obu teatrów poznańskich stały się przyczynkiem do podjęcia przez Magistrat kroków w celu przejęcia w zarząd miasta obu teatrów i połączenia ich scen dramatycznych . Na posiedzeniach Rady Miejskiej w czerwcu 1920 r . dwa razy dyskutowano wniosek o połączenie obu scen dramatycznych pod zarządem miasta . Popierał go m . in . prezydent miasta Jarogniew Drwęski . 23 czerwca 1920 r . w głosowaniu przyjęto wniosek Magistratu . Teatr Polski i Teatr Wielki stały się teraz jedną jednostką administracyjną , tworząc tzw . Teatry Miejskie 52 . Magistrat m . Poznania przejął wszystkie prawa i obowiązki wynikające z kontraktu dzierżawy gmachu Teatru Polskiego , m . in . opłacanie czynszu dzierżawnego Spółce Akcyjnej Teatr Polski w Ogrodzie Potockiego w Poznaniu , oraz prowadził teatr na własny ra-
46 „ Kurier Poznański ” 1920 , nr 41 , s . nlb .
47 „ Kurier Poznański ” 1920 , nr 52 , s . nlb .
48 T . Świtała , Opera Poznańska 1919-1969 , Poznań 1973 , s . 9 .
49 „ Kurier Poznański ” 1920 , nr 137 , 143 , s . nlb .
50 T . Świtała , dz . cyt ., s . 11 .
51 „ Kurier Poznański ” 1920 , nr 192 , s . nlb .
52 „ Kurier Poznański ” 1920 , nr 137 , 143 , s . nlb .