In memoriam
337
Prowadził również szeroką działalność wydawniczą jako współredaktor „ Kroniki Miasta Poznania ” ( 1923-1926 ), „ Rocznika Łódzkiego ” ( 1928-1933 ) oraz „ Roczników Historycznych ” ( 1925-1939 ). W latach 1921-1939 uczestniczył w pracach redakcyjnych wydawnictwa Komisji Historycznej Po znańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk .
Wkład Kazimierza Kaczmarczyka w rozwój polskiej archiwistyki jest znaczący . Obejmuje działalność w Archiwum Aktów Dawnych Miasta Krakowa , udział w organizacji i rozwoju Archiwum Państwowego w Poznaniu , udział w teoretycznej i praktycznej organizacji oraz działalności archiwów kościelnych i klasztornych , porządkowaniu zasobów archiwów kościelnych i klasztornych , w tym archiwum jasnogórskiego , nauczaniu i szkoleniu personelu archiwów państwowych i kościelnych oraz w rewindykacji polskich archiwaliów z państw ościennych . Obraz ten byłby niepełny bez wskazania na jego aktywny udział w życiu naukowym polskiego środowiska archiwalnego i historycznego oraz na jego dorobek w tym zakresie .
Ciągła praca archiwalna i naukowa dała mu głębokie doświadczenie i erudycję . Poznał dokładnie jej wszystkie działy . Rozumiał potrzeby i problemy pracy w archiwum . Odnosi się to zarówno do naukowego opracowania zasobów archiwalnych , czego w swych pracach dał przykłady i wzory , jak również do zagadnień teoretycznych i organizacji warsztatu pracy w archiwum .
Po objęciu w 1925 r . funkcji kierownika w Archiwum Państwowym w Poznaniu , aktywnie włączył się w nurt pracy archiwalnej . Był do niej wszechstronnie przygotowany i miał już duże doświadczenie zawodowe , zdobyte w czasie kilkuletniej pracy w Archiwum Aktów Dawnych Miasta Krakowa . Obowiązki swoje wykonywał z dużym zapałem , oddaniem i poświęceniem . W ciągu kilkudziesięciu lat pracy na stanowisku kierownika poznańskiego archiwum Kaczmarczyk uczynił z powierzonej sobie placówki prężny ośrodek naukowy .
Był bardzo dobrym organizatorem i wzorowym zwierzchnikiem dla swych podwładnych . Nie zatrudniał osób przypadkowych . Kandydaci do pracy w Archiwum Państwowym w Poznaniu musieli wykazać się przygotowaniem do pracy archiwalnej , znajomością obowiązujących przepisów , form kancelaryjnych , znajomością łaciny , nowożytnych języków obcych itp . itd . Wraz z archiwistami , którzy już pracowali , powstał zespół ludzi , dzięki którym poznańskie archiwum było jedną z najlepszych placówek archiwalnych w kraju . Swoich współpracowników potrafił zachęcić do wysiłku , który przynosił owocne rezultaty . Podkreślić także trzeba , że pracownicy stanęli na wysokości zadania także w latach wojny i okupacji , oraz w trudnym okresie odbudowy po zniszczeniach wojennych .
Za całokształt działalności naukowej i społecznej został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski ( 1929 ), Krzyżem Koman dor skim Związkowego Państwa Austriackiego ( 1936 ), Złotym Krzyżem Zasługi ( 1948 ,